10 November 2017

ହେ ଗୁରୁ ତୁମେ ମଙ୍ଗଳମୟ: ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ଭାଗବତ



ଶ୍ରୀ ଗୁରୁଦେବ ଗୁରୁଦେବ,ପ୍ରାଣ ମୋ ଖୋଜେ ପାଦତବ ।
ତୁମ ଶ୍ରୀ ପୟର ଧ୍ୟାନରେ,ଏକାଗ୍ରତା ଆସେ ମନରେ । ।(୧)
 ଅନ୍ୟଥା ମାୟାର ଯେ ଖେଳ,ଘେରଇ ଜଗତ ଜଞାଳ ।
 ସେ ମାୟା ଖେଳେ ହାରିହାର,ଡାକେ ମୋ ଜୀବ ରଖ ହରି । ।(୨) 
   
ରୋଗ ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା ଭବତାପ,  ଶୋକ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଅନୁତାପ ।                            
ଏକକୁ ଏକ ମହାବଳୀ,କରନ୍ତି ଜୀବେ ଦଳାଦଳି । ।(୩)      

କ୍ଷଣକୁ ମନ ସମୁଦ୍ରରେ, ଉଠେ ତରଙ୍ଗ ଆକ୍ରୋଶରେ ।
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚିନ୍ତା ଯେ ତରଙ୍ଗ,ହୃଦୟ ନ ହୁଅଇ ଶାନ୍ତ । ।(୪)
ପଣ୍ଡିତ ପାଶେ ଧାଇଁ ଧାଇଁ,ଦାନ ଦକ୍ଷିଣା ଦେଇ ଦେଇ ।
ମନ୍ଦିରେ ବ୍ୟାକୁଳ କ୍ରନ୍ଦନ, କରନ୍ତି ଦୁଃଖୀ ଜୀବଗଣ । ।(୫)              

ଗଙ୍ଗାରେ ସ୍ନାନ ବାର ବ୍ରତ,ପୂଜା ଉପାସ ବିଧିମତ ।
ଜୀବନ ସାରା କରୁଥାନ୍ତି,ତଥାପି ଦୁଃଖ ଭୋଗୁଥାନ୍ତି । ।(୬)   
ହେ ଗୁରୁଦେବ ଭକ୍ତପ୍ରାଣ,ଭକତ ପାଇଁ ଏ ଜୀବନ ।
ହେଲେ ଭକ୍ତର ସନ୍ଧିକାଳ,ଆରମ୍ଭ ତୁମ କୃପାଖେଳ । ।  (୭)    

ଭକ୍ତ ଯେବେ ହୁଏ ନିରାଶ, ସେବେଳେ ତୁମେ କାହୁଁ ଆସ ।
ଅନ୍ତରେ ସିଂଚି ଭାବ ଜଳ,ଦିଅ ଜ୍ଞାନ,ଶକ୍ତି ଓ ବଳ । ।(୮)
ଯା ପ୍ରତି ଝରେ କୃପାଭାବ,ନୟନୁ ତବ ଗୁରୁଦେବ ।
ସେ କୃପା ବାରିସାଥେ ମିଶିବୁହଇ ହରିଙ୍କ ଶକତି । ।(୯)

 ଯା ପ୍ରତି ତୁମେ କୃପାକର,ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି ତା ଚାକର ।
ଶକ୍ତି ଚାଲେ ତୁମ ଇଚ୍ଛାରେ,ପଂଚ ତତ୍ୱ ତ ତୁମ ଆଜ୍ଞାରେ । ।(୧୦)
ଯେମିତି ତୁମ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ,ସେପରି ଅଗ୍ନି ବାୟୁ ଧାଏଁ ।
ପଂଚଭୂତ ତ ତୁମର ଦାସ ,ଜଳ,ମାଟି ପୁଣି ଆକାଶ । ।(୧୧)
  
ହେ ଗୁରୁ ସଖା,ଭାଇ,ମାତା,ହେ ପ୍ରିୟ କ୍ଷମାଶୀଳ ପିତା ।
ହୃଦକନ୍ଦରେ ବସିଥାଅ,ମୋ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଫୁଲ ଘେନୁଥାଅ । ।(୧୨)
ମୋ ଗୁପ୍ତ ହୃଦୟ ଉଦ୍ୟାନେ ,କୃପାର ପାରିଜାତ ବନେ ।
ଦିଶେ ତୁମର ଦିବ୍ୟ ରୂପ,ଚିନ୍ମୟ ଆଭାରେ ସ୍ବରୂପ । ।(୧୩)

ସେ ବେଳେ ମନ ହୁଏ ସ୍ଥିର,ଚିଦାକାଶରେ ଗୁରୁବର ।
ଭୂରୁ ମଧ୍ୟରେ ଉର୍ଦ୍ଧ ନେତ୍ରେ,ଝଲ ସେ ରୂପ ଜ୍ୟୋତିର୍ମତେ । ।(୧୪)
ଆଭା ଦେଖି ତମ ରୂପର,ମନ ସେଠାରେ ହୁଏ ସ୍ଥିର ।
ସ୍ତବଧ ହୁଏ ପଂଚ ପ୍ରାଣ,ପବିତ୍ର ହୁଏ ମୋ ନୟନ । ।(୧୫)

ସେ କାନ୍ତିମୟ ତୋ ଶରୀର,ବିଦାକାଶରେ ଗୁରୁବର ।
ଭାଷା ମୋ ନାହିଁ ବୋଲିବାକୁ,ରସନା ସ୍ତବ୍ଧ କହିବାକୁ । ।(୧୬)
ଯେମିତି ବାଛୁରୀକୁ ଝୁରି,(ଗାଈ) ଥନରୁ ଦୁଧ ଯାଏ ଝରି ।
ସେମିତି ବାତ୍ସଲ୍ୟ ତୁମର,ଝରଇ ହୋଇ କୃପାଝର । ।(୧୭)

ହେ ଗୁରୁଦେବ ପ୍ରିୟତମ,ତୋ ପାଦେ ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ ପ୍ରଣାମ ।
ଚରଣ ଧୂଳି ଦେହେ ବୋଳି,ପବିତ୍ର ମୁଁ ଯେ ହୋଇଗଲି । ।(୧୮)
  

8 November 2017

ପ୍ରେମ ବିନା,ଭକତିରମାନେ ବୁଝି ତ ହୁଏ ନା

 ସ୍ମିତା ମହାନ୍ତି    
 ଓଁ ଅନନ୍ତ କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ନାୟକ ରାଜଧିରାଜ ଯୋଗିରାଜ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଶ୍ରୀ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ସଦଗୁରୁ ସାଇନାଥ ମହାରାଜ କୀ ଜୟ 
                       ଏ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ଅଧୀଶ୍ଵର ସ୍ୱୟଂ ଦତାତ୍ରେୟଙ୍କ ଅବତାର , ସାରା ଜଗତକୁ "ଶ୍ରଦ୍ଧା ସବୁରୀ" ମନ୍ତ୍ର ର ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିବା ସାଇନାଥଙ୍କ ଲୀଳା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବାକୁ ମୁଁ ଅକ୍ଷମ। ସେହି କରୁଣାର ଅବତାର ଯାହାର ପାଣିରେ ଦୀପ ଜାଳିବାର କ୍ଷମତା ଥିଲା ନିମ୍ବ ଗଛର ପତ୍ରକୁ ମିଠା କରିବାର କ୍ଷମତା ଥିଲା ତାଙ୍କ ଲୀଳା ଯେତେ ଗାନ କଲେ ମଧ୍ୟ କମ ହେବ  ।   ଶ୍ରୀ ସାଇ ଚରିତ ରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ବାବାଙ୍କ ଲୀଳା ପଢିଲେ ଯେତିକି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ, ବାବାଙ୍କ ସାନିଧ୍ୟରେ ଆସିଥିବା 136 ଜଣ ଚରିତ୍ରଙ୍କ ବିଷୟରେ ଜାଣିଲେ ଆହୁରି ଅଧିକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ। ସେମାନଙ୍କ ମନରେ ଥିଲା  ବାବାଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରଗାଢ଼ ଭକ୍ତି ଓ ଶ୍ରଦ୍ଧା। ନିଜ ଜୀବନକୁ ଯେଉ ଯେଉଁ କେତେଜଣ ବାବାଙ୍କ ପାଇଁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଥିଲେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଲଷ୍ମୀବାଇ ସିନ୍ଧେ ଥିଲେ ପ୍ରମୁଖ। ବାବାଙ୍କ ଅନ୍ତିମ କ୍ଷଣରେ ମଧ୍ୟ ସେ ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥିତ ରହି ବାବାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ସ୍ୱରୂପ ନଅ ଗୋଟି ରୌପ୍ୟ ମୁଦ୍ରା ପ୍ରାପ୍ତି କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ଅର୍ଜନ କରିଥିଲେ। ଲଷ୍ମୀବାଇ ସିନ୍ଧେ ଥିଲେ ଜଣେ କୁଳୀନ ମହିଳା। ବାବାଙ୍କର ଜଣେ ଅନନ୍ୟ ଭକ୍ତ ଥିଲେ ସେ। ଦ୍ଵାରିକାମୟୀରେ ବାବାଙ୍କ ସେବା କରିବା ,ଯେ କୌଣସି ସମୟରେ ମସଜିଦ କୁ ପ୍ରବେଶ କରିବାର ସାହାସ; ଭକ୍ତ ମହଲାସାପତି ,ତାତ୍ୟା ପାଟିଲ ଓ ଲଷ୍ମୀବାଇଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କାହାର ନଥିଲା। ଥରେ ବାବା ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରେ ତାତ୍ୟୟାଙ୍କ ସହ ମସଜିଦରେ ବସିଥିବା ସମୟରେ ଲଷ୍ମୀବାଇ ଆସି ବାବାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କଲେ। ବାବା ତାଙ୍କୁ କହିଲେ ମୁଁ ବହୁତ ଭୋକିଲା ଅଛି। ଏହା ଶୁଣି   ଲଷ୍ମୀବାଇ ଏକ ମୁଁହା ହୋଇ ଦୌଡିଲେ।ଘରୁ ରୁଟି ଓ ଶାଗ ଭଜା ଧରି ପହଁଚିଲେ। କିନ୍ତୁ ବାବା ତାକୁ ଗୋଟିଏ ଭୋକିଲା କୁକୁରକୁ ଦେଇଦେଲେ। ଏହା ଦେଖି  ଲଷ୍ମୀବାଇ ବାବାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ ଆପଣ ଏ କଣ କଲେ। ଆପଣ ଟିକିଏ ବି ନଖାଇ ସବୁତକ କୁକୁରକୁ ଦେଇଦେଲେ।ଏମିତି କରିବାର ଥିଲା,  ମୋତେ କାଇଁ କଷ୍ଟ ଦେଉଥିଲେ। ବାବାଙ୍କ ଉତ୍ତର ଥିଲା କୁକୁରର କ୍ଷୁଧା ଶାନ୍ତ କରିବା ଯାହା ମୋ କ୍ଷୁଧା ଶାନ୍ତ କରିବା ସେଇୟା। 
    ଯିଏ କ୍ଷୁଧାତୁରକୁ ଭୋଜନ କରାଏ, ଯଥାର୍ଥରେ ସେ ମୋତେ ଶାନ୍ତ କରାଏ।ଏହି ଘଟଣା ପରେ ସେ ସବୁଦିନ ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଭୋଜନ ଓ ରାତ୍ରୀଭୋଜନ କରାଉଥିଲେ। ବାବା ତାଙ୍କ ଦେଉଥିବା ଖାଦ୍ୟରୁ କିଛି ଅଂଶ ନିଜେ ଖାଉଥିଲେ ଆଉ କିଛି ଅଂଶ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ମାଇଙ୍କ ପାଖକୁ ପଠାଇ ଦେଉ ଥିଲେ। ରାଧାକୃଷ୍ଣ ମାଈ ଥିଲେ ବାବାଙ୍କର ଜଣେ ଅନନ୍ୟ ଭକ୍ତ। ସେ ସବୁଦିନ ବାବା ଙ୍କ ମସଜିଦ ସଫା କରିବା ଓ ବାବାଙ୍କ ଯିବା ଆସିବା ରାସ୍ତା ସଫା ରଖୁଥିଲେ। ବାବାଙ୍କ ସକାଳ ଜଳଖିଆ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଥିଲେ।ସେ ବାବାଙ୍କ ଉଚିଷ୍ଠକୁ ବଡ ଶ୍ରଦ୍ଧା ର ସହ ଗ୍ରହଣ କରୁଥିଲେ। ଲଷ୍ମୀବାଇଙ୍କର ବାବାଙ୍କ ପ୍ରତି ଶ୍ରଦ୍ଧା ବାବାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜାରୀ ରହିଥିଲା। ସେ ହେଉଛନ୍ତି ସେହି ସାତଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜଣେ ଯିଏ ବାବାଙ୍କ ଅନ୍ତିମ କ୍ଷଣରେ ତାଙ୍କ ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ।ବାବା ତାଙ୍କ ମହାସମାଧି ସମୟରେ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଥମେ ପାଞ୍ଚଟି ଓ ତା ପରେ ଚାରୀଟି ରୌପ୍ୟ ମୁଦ୍ରା ତାଂକ କାଫିନରୁ ବାହାରକରି ଦେଇଥିଲେ।                       
                      ଲଷ୍ମୀବାଇ ଏକ  ମହିଳା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ. ବାବା ତାଂକୁ ନଅ ଟଙ୍କା ଦେବା ପଛରେ କିଛି ବିଶେଷ ମହତ୍ତ୍ୱ ଥିଲା। ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିବା ନଅ ଟଙ୍କାକୁ ସେ  ଯତ୍ନର ସହ ରଖିଥିଲେ। ସେହି ନଅ ଗୋଟି ମୁଦ୍ରାର ନଅଟି ବିଶେଷ ମହତ୍ତ୍ୱ ଥିଲା ଯାହାକି ସେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଉପଲବ୍ଧି କରିଥିଲେ। ନଅଗୋଟି ମୁଦ୍ରା ଥିଲା ନବଧା ଭକ୍ତିର ସ୍ୱରୂପ। ପ୍ରଥମ ମୁଦ୍ରା ଭଗବାନ ଙ୍କ ନାମ ଶ୍ରବଣ ,ଦ୍ଵିତୀୟ ମୁଦ୍ରା କୀର୍ତ୍ତନ ,ତୃତୀୟ ମୁଦ୍ରା ନାମ ସ୍ମରଣ ,ଚତୁର୍ଥ ମୁଦ୍ରା ପଦାସେବା , ପଞ୍ଚମ ମୁଦ୍ରା ଅର୍ଚ୍ଚନା,ଷଷ୍ଠ ମୁଦ୍ରା ବନ୍ଦନା ବା ପ୍ରଣାମ, ସପ୍ତମ ମୁଦ୍ରା ଦାସ ( ସେବକ ) ଅଷ୍ଟମ ମୁଦ୍ରା ସଖା ଓ ନବମ ମୁଦ୍ରା ଆତ୍ମସମର୍ପଣ  ।ଏହା ହେଲା ନଅ ପ୍ରକାର ର ଭକ୍ତି।ଏହା ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିକୁ ଯଦି ବାସ୍ତବ ରୁପେ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଏ ତେବେ ବାବା ଅବଶ୍ୟ ଭକ୍ତ ପାଖରେ ପ୍ରକଟ ହୁଅନ୍ତି। ଶିରିଡ଼ିର ସମାଧି ମନ୍ଦିରରେ ବାବାଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତି ସ୍ଥାପନ ସମୟରେ ଲଷ୍ମୀବାଇ ଜୀଵିତ ଥିଲେ। ବାବା ତାଙ୍କ ଭକ୍ତି ଓ ସେବାରେ ପ୍ରୀତ ହୋଇ ନଅ ଗୋଟି ମୁଦ୍ରା ଦାନ କରିଥିଲେ ଯାହାକି ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଶୋଭା ପାଉଛି। ବିଗତ ପାଞ୍ଚ ପିଢି ଧରି ତାଙ୍କ ପରିବାରଵର୍ଗ ସେହି ମୁଦ୍ରା ଗୁଡ଼ିକର ସୁରକ୍ଷା କରି ଆସୁଛନ୍ତି। ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଭକ୍ତ ବାବାଙ୍କ କର କମଳର ସ୍ପର୍ଶ  ପାଇଥିବା ମୁଦ୍ରା ଗୁଡିକ ର ଦର୍ଶନ ଲାଭ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ  ପାଇ ପାରୁଛନ୍ତି। ଲଷ୍ମୀବାଇଙ୍କ ଜୀବନଶୈଳୀ ରୁ ଏହା ଶିକ୍ଷଣୀୟ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମହିଳା ଯଦି ତାଙ୍କ ପରି ସରଳ,ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର ଓ ଈଶ୍ୱର ବିଶ୍ୱାସୀ ହୁଅନ୍ତି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ମାର୍ଗରେ ଚାଲନ୍ତି ,ନିଜର ଇଷ୍ଟ ଦେବଙ୍କୁ ସଦା ସର୍ବଦା ଭକ୍ତି ଓ ଆଦରର ସହ ସ୍ମରଣ କରନ୍ତି ତେବେ ଭଗବାନଙ୍କ  ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଇବାର ସୁଯୋଗ ଅବଶ୍ୟ ଲାଭ କରିବେ। ।
।।ଜୟ ଶ୍ରୀ ସାଇ।। 

4 November 2017

ସଃ ମହାତ୍ମା ସୁଦର୍ଲଭ ବନାମ ନବଧା ଭକ୍ତି

                       ମାଧବାନନ୍ଦ ଭୋଇ
ଶିରିଡି ପବିତ୍ର ଆଶ୍ରମ । ଆଶ୍ରମର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ଗୁଞ୍ଜରି ଉଠୁଛି ପବିତ୍ର ଧୂନ୍ ଓମ୍ ସାଇ.........ଓମ୍ ସାଇ । ପରମ ପୂଜ୍ୟ ସାଇ ବାବା ଧ୍ୟାନ ମୁଦ୍ରାରେ ଉପବେଶନ କରିନ୍ତି । ମୁଖ ମଣ୍ଡଳରେ ସ୍ମିତହାସ୍ୟ । କେଉଁ କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ଭକ୍ତ ମାନେ ଛୁଟି ଆସୁଛନ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ । ଭକ୍ତ ଭକତିର ପ୍ଳାବନରେ ନିଜକୁ ହଜାଇ ଦେଉଛନ୍ତି । ହୃଦୟର ମନ୍ଦିରରେ ମନ ପୂଜାରିଣୀ ଚାହିଁ ବସିଛି, କେବେ ପ୍ରଭୁ ଆସିବେ ? କେବେ ସଦ୍ ଗୁରୁ ଆସି ହୃଦୟ ସିଂହାସନରେ ବସି ୟେ ଜୀବନକୁ ଧନ୍ୟ କରିଦେବେ ? ସଂସାରର କୁତ୍ରିମ ମିଳନରେ ଆନନ୍ଦ ଓ ସୁଖ ନ ଥାଏ । କେବଳ ଥାଏ କ୍ଷଣିକ ମୋହ ଓ ଦୈହିକ ଲାଳସାର ଅଦ୍ୟମ ଆକାଂକ୍ଷା । ସଂସାର  ଜଡ ବସ୍ତୁବାଦର ମାୟାରେ ମଣିଷର ମନ ଅସ୍ଥାୟୀ ସୁଖ ପାଇଁ ଉନ୍ମୋଦିତ  ହୋଇ ଉଠେ । ହେଲେ ପରିତୃପ୍ତି କାହିଁ? ବାସ୍ତବରେ ପରିତୃପ୍ତି ଥାଏ ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମରେ,ଯେଉଁ ପ୍ରେମ ହୋଇ ଥାଏ ଭକ୍ତ ଓ ଭଗବାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ । ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଣିଷ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନିକଟରେ ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ ନକରିଛି,ସେ ତାଙ୍କର ସାନିଧ୍ୟ ପାଇବା ବା କିପରି? କେବଳ ଅନୁଭବୀ ଭକ୍ତ ହିଁ ହୃଦୟରେ ଅନୁଭବ କରିପାରେ, ଦର୍ଶନ ବି କରିପାରେ ତାର ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରରେ ତଥା ଅର୍ନ୍ତଚକ୍ଷୁରେ । ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଇଁ ଆଖିର ଲୁହ ଆସି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଦ ଧୋଇ ଦିଏ, ସେତେବେଳେ ଗଂଗା ଜଳ ଓ ପଂଚାମୃତର କ’ଣ ବା ଆବଶ୍ୟକ? ଯେତେବେଳେ ହୃଦୟର କୋହ ଛାତିରେ ଜମାଟ ବାନ୍ଧି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ ୟେ ମନ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇଉଠେ,ସେଠାରେ ପୂଜାର ଆବଶ୍ୟକ କ’ଣ ବା ଥାଇପାରେ? ବାସ୍ତବରେ ଅଭିନବ ୟେ ଦୃଶ୍ୟ ! 

               ଏଇମିତି ଜଣଙ୍କ ପରେ ଜଣେ ଆସି ବାବାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ନିଜକୁ କୃତାର୍ଥ ମନେ କରୁଥାନ୍ତି । କ୍ରମେ କ୍ରମେ ପରିବେଶଟି ଲୋକାରଣ୍ୟ ହୋଇ ଉଠୁଥାଏ । ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ଆଗ୍ରହ,ବାବାଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ କରି ଆର୍ଶିବାଦ ଲାଭ କରିବେ  । ଏହି ସମୟରେ ପୁନେରେ ବାସ କରୁଥିବା ଶ୍ରୀ ଅନନ୍ତ ରାଓ ପାଟଣକର ପହଂଚିଲେ । ଶ୍ରୀ ଅନନ୍ତ ରାଓ ପାଟଣକର ଜଣେ ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୱାନ ଥିଲେ । ଅବଶ୍ୟ ସାଇ ବାବାଙ୍କ ଦିଗ୍ ଦର୍ଶନରେ ଅନୁପ୍ରାଣିତ ହୋଇ ଜଣେ ପରମ ଭକ୍ତ ହୋଇଯାଇଥିଲେ । ତେବେ ଭାରତ ବର୍ଷରେ ଥିବା ବେଦ,ଉପନିଷଦ,ଅଷ୍ଟାଦଶ ପୁରାଣ, ଷଡ ଦର୍ଶନ ଓ ବିଭିନ୍ନ ଧର୍ମ ଶାସ୍ତ୍ର ଗୁଡିକୁ ଗଭୀର ଭାବରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ସେ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଥିଲେ । ଜୀବନର ପ୍ରକୃତ ଲକ୍ଷ୍ୟ ବିଷୟରେ ସେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନଭିଜ୍ଞ ଥିଲେ । ବାବାଙ୍କର ମହିମା ଶୁଣି ବାବାଙ୍କର ପାଦ ଦୁଇଟିକୁ ଜାବୁଡି ଧରି କାନ୍ଦି ଉଠିଲେ । ବାବା
ଟିକେ ଚାହିଁ ହସିଦେଲେ । ବୁଝି ପାରିଲେନି ଅନନ୍ତ ରାଓ । ସେ ବ୍ୟାକୁଳ ତାର ସହିତ କହିଲେ “ବାବା,ଜୀବନରେ ବହୁତ ଗ୍ରନ୍ଥଶାସ୍ତ୍ର ଅଧ୍ୟୟନ କଲି ସତ,ହେଲେ ମୁଁ ଜୀବନର ମାନେ କିଛି ବୁଝିପାରିଲିନି । ନା ପାଇ ପାରିଲି ପରମଶ୍ୱରଙ୍କୁ ସ୍ଥୂଳ ଭାବରେ, ନା ଅନୁଭବ କରି ପାରିଲି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାନିଧ୍ୟ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଭାବରେ । ସତରେ ମୋ ଜୀବନଟା ବରବାଦ ହୋଇଗଲା । ବରଂ ମୋ ଠାରୁ ଅଶିକ୍ଷିତ ଲୋକମାନେ ଭଗବାନଙ୍କ ସାନିଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରି ବହୁତ ଆନନ୍ଦରେ ଅଛନ୍ତି । ହେଲେ ମୋ ପରି ଅଧମ, ଆପଣଙ୍କ ପାଦରେ  ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛି ମୋତେ ଆଶିଷ ଦେଇ ମୋ ଜୀବନକୁ ଧନ୍ୟ କରି ଦିଅନ୍ତୁ । ”  ସାଇବାବା କହିଲେ “ବତ୍ସ  ଏକ କାହାଣୀ କହୁଛି, ଶୁଣ । ଉକ୍ତ କାହାଣୀର ମର୍ମକୁ ଉପଲବ୍ଧ କରି,ତୁମ ଜୀବନରେ ଲଗାଇ ପାରିଲେ,ତୁମେ ନିଶ୍ଚୟ ସଫଳତା ପାଇପାରିବ ।”
              ଥରେ ଜଣେ ବ୍ୟବସାୟୀ ଘୋଡା ଉପରେ ସବାର ହୋଇ ଅନ୍ୟ ଏକ ସହରକୁ ବାହାରିଥିଲେ । ହଠାତ୍ ଘୋଡାଟି ନଅଟି ଲଣ୍ଡି ଭାବରେ ମଳ ତ୍ୟାଗ କଲା । ବ୍ୟବସାୟୀ ଜଣକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଗ୍ରହର ସହକାରେ ସାଉଁଟି ଆଣିଲା ଏବଂ ପରବର୍ତୀ ଜୀବନରେ ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁଖ ଲାଭକଲା । ହେଲେ ଅନନ୍ତ ରାଓ  କାହାଣୀର ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥ ବୁଝି ପାରିଲେ ନାହିଁ, ସେଦିନ ସେ ଶିରିଡିର ଆଶ୍ରମରେ ରାତ୍ରି ଯାପନ କଲେ, ପାଖରେ ଥିଲେ ସାଇ ବାବାଙ୍କ ପରମ ଭକ୍ତ ଦାଦା କେଲକର । ଅନନ୍ତ ରାଓ ତାଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କ କାହାଣୀ ବିଷୟରେ ଉତ୍ଥାପନ କଲେ । ଦାଦା କେଲକର ତାଙ୍କୁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସରଳତାର ସହ ବୁଝାଇ କହିଲେ“ ବସ୍ତବରେ ଅନନ୍ତ ରାଓ, ଘୋଡାରେ ବସିଥିବା ବ୍ୟବସାୟୀ ଜଣକ ଇଶ୍ୱର ଅଟନ୍ତି । ଘୋଡା ହେଉଛି ଇଶ୍ୱରଙ୍କର କୃପା ଅଟେ । ଏବଂ ନଅଟି ଲଣ୍ଡି ନବଧା ଭକ୍ତି ର ସ୍ବରୂପ ଅଟନ୍ତି । ନବଧା ଭକ୍ତି ଗୁଡିକ ଯଥା କ୍ରମେ : (୧) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଶ୍ରବଣ, (୨) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଭଜନ,(୩) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ,(୪) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଦ ସେବନ,(୫) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅର୍ଚ୍ଚନା,(୬) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସଖ୍ୟ,(୭) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ବନ୍ଦନ,(୮) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦାସ୍ୟ ଓ (୯) ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆତ୍ମ ନିବେଦନ ଅଟେ । ଯେଉଁ ନବଧା ଭକ୍ତିରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ପାଇବା ଓ ତାଙ୍କୁ ପାଇବା ମନ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହେବା ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠତମ ଉପାୟ ଅଟେ ।”
            ସତରେ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଭଗବାନ ଭକ୍ତର ଅଧିନ ଅଟନ୍ତି । ରାମାୟଣରେ ମାତା ଶବରୀ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କ ଆଗମନ ପାଇଁ ଦୀର୍ଘ ଦିନର ପ୍ରତିକ୍ଷା ଆଉ ବାସ୍ତବତା, କେଉଁ ଦିନ ମୋ ପ୍ରଭୁ ଆସିବେ? ସେଥିପାଇଁ ଆସିବା ବାଟରେ ପ୍ରତିଦିନ ଫୁଲ ସଜାଇବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ତ ବଣରୁ କୋଳି ଆଉ ଫଳମୂଳ ଆଣିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ । ଏହାଠାରୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରତି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସାଧନା ଆଉ କ’ଣ ହୋଇପାରେ । ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଣିଷ ନିଜର ପରିବାରର ମଣିଷ ପରି ଭଗବାନଙ୍କୁ ନିଜର ନ କରିଛି, ତାଙ୍କୁ ପାଇବା ବହୁତ କଷ୍ଟ ହୋଇ ପଡେ । ତେବେ ଶେଷରେ ଆସିଗଲା ସେହି ଅଭୁଲା ମୁହୁର୍ତ,ମାତା ଶବରୀଙ୍କ ପ୍ରତିକ୍ଷା ଶେଷ ହେଲା । ମାତା ସୀତାଙ୍କୁ ଖୋଜି ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମ ଓ ଲକ୍ଷ୍ମଣ  ପହଂଚିଲେ । ଋଷି ପ୍ରତିମା ତଥା ଦେବତୁଲ୍ୟ ଶରୀର ଓ କୋଟି କନ୍ଦର୍ପର କାନ୍ତି ଆଭା ଉକୁଟି ଆସୁଛି ମୁଖ ମଣ୍ଡଳରେ । ପରିଚୟ ପର୍ବ ସରିଲା ପରେ ଲୋଟି ପଡିଲେ ମାତା ଶବରୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଦ ପଦ୍ମରେ । ଆଖିରୁ ଝରିଗଲା ଅସରା ଅସରା ଲୁହ । ସେ ଅସରା ଅସରା ଲୁହ ଭକ୍ତ  ଭଗବାନଙ୍କ ମିଳନର, ଔପଚାରିକତା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଯେତେବେଳେ ମାତା ଶବରୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଦ ଧୋଇ ଦେବାପାଇଁ କଳସୀରେ ଗଙ୍ଗାଜଳ ନେଇ ଆସନ୍ତେ, ଶ୍ରୀରାମ ପ୍ରସନ୍ନ ପୂର୍ବକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପବିତ୍ର ଅଟେ, ଆଉ କ'ଣ ବା ମୋର ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି । ଏହାପରେ ଶବରୀଙ୍କ ଉଚ୍ଚିଷ୍ଟ କୋଳି ଗୁଡିକୁ ଆନନ୍ଦର ସହ ଭୋଜନ କରିଥିଲେ । ଶେଷରେ ମାତା ଶବରୀଙ୍କ ଅନୁରୋଧ କ୍ରମେ ପ୍ରଭୁ ନବଧା ଭକ୍ତିର ଗାଥା ଶୁଣାଇଥିଲେ ।
  ପ୍ରଥମ୍ ଭଗତି ସନ୍ତହ  କର ସଂଗା,
                           ଦୁସରୀ ରତି ମମ କଥା ପ୍ରସଙ୍ଗା ।
ଗୁରୁ ପଦ ପଙ୍କଜ ସେବା,
                                   ତିସରୀ ଭଗତି ଅମାନ । ।
ଚୌଥ ଭଗତି ମମ ଗୁଣ ଗାନ,
                              କରଇ କପଟ ତେଜି ଗାନ । ।
ମନ୍ତ୍ର ଜପ ମମ ଦୃଢ ବିଶ୍ୱାସ,
                    ପଂଚମ  ଭଜନ ସୋ ବେଦ ପ୍ରକାଶ । ।
ଛଠ ଦମ, ଶୀଲ, ବିରତି ବହୁ କରମା,
                         ନିରତ ନିରନ୍ତର ସଜ୍ଜନ ଧରମ । ।
ସାବତ ସମ ମୋହି ମୟ ଜଗ ଦେଖା,
                       ମୋତେ ସନ୍ତ ଅଧିକ କରି ଲେଖା । ।
ଆଠବ ଯଥା ଲାବ ସନ୍ତୋଷା,
                             ସପନେହୁଁ ନହିଁ ଦେଖ ପର ଦୋଷ । ।
ନବମ ସରଲ ସବ ସଂ ଛଲହୀନା,
                               ମମ ଭରସ ହିୟ ହରସ ନ ଦୀନା । ।
                                                                  (ରାମ ଚରିତ ମାନସ)
                ତା' ପର ଦିନ ସକାଳ ହେଲା । ଅନନ୍ତ ରାଓ ସାଇ ବାବାଙ୍କ ପାଦ ଧରି କାନ୍ଦି ଉଠିଲେ । ପ୍ରିୟ ଅନନ୍ତ , ତୁମେ କ'ଣ ନଅଟି ଲଣ୍ଡି ପାଇ ସାରିଲଣି ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ବାବା କହିଲେ । ବାବା, ଆପଣ ଯେତେବେଳେ ମୋତେ ୟେ ମୂଲ୍ୟବାନ କାହାଣୀ କହିଛନ୍ତି, ସଦା ସର୍ବଦା ମୋ ପ୍ରତି କୃପା  ଦୃଷ୍ଟି ରଖିଥାନ୍ତୁ । ବାବା କେବଳ ମୁୁରୁକି ହସି ଅନନ୍ତ ରାଓ ମୁଣ୍ଡର ହାତ ବୁଲାଇ ଆଉଁସି ଦେଲେ । ଅନନ୍ତ ରାଓ ହିଁ ସତେ ଯେପରି ଜୀବନର ସବୁ କିଛି ପରମ ପ୍ରେମମୟ ସାଇ ବାବାଙ୍କ ପାଦ ପଦ୍ମରେ ସମର୍ପଣ କରିଦେଲେ ।ବାସ୍ତବରେ ପରମ ପ୍ରେମମୟ ପରମେଶ୍ୱର ଦୟାଳୁ ଓ କୃପାଳୁ ଅଟନ୍ତି । ଆମ୍ଭେ କେବଳ ନିମିତ ମାତ୍ର । ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେ ତାଙ୍କ ନିକଟରେ ସମର୍ପିତ ହୋଇଯିବା, ଆମ୍ଭ ଜୀବନର ଗତିପଥ ହିଁ ଦିବ୍ୟପଥରେ ପରିଣତ ହୋଇଯିବ । 

 ସା-ଭୋଦଳ, ପୋ-ପାଟସୁନ୍ଦରପୁର
                                                                         

2 November 2017

ସାଇ ଇଶ୍ୱର

                                                               ବୈଶାଖି ମହାନ୍ତି
ସ୍ନେହର ସାଗର ଭାବର ମନ୍ଦିର ନାଆଁଟି ତାଙ୍କର ସାଇ,
କରୁଣା ଢାଳନ୍ତି,ଦୁଃଖ ସେ ଶୁଣନ୍ତି ଡାକିଦେଲେଆସୁଥାଇ ।
ଜୀବନରେ ଯେବେ ଭକ୍ତଟି କେବେ ଅସହାୟ ହୋଇଯାଏ,
ସାଇ ପାଦରେ ଆଶରା ନିଏ, ସେ ସବୁ ଦୁଃଖ ଭୁଲିଯାଏ ।
ତାଙ୍କରି କୃପାରେ ଶିରିଡି ମନ୍ଦିରେ ନିମ ହେଲା ମଧୁର,
କୃପାରେ ତାଙ୍କର ବିଭୂତି ଝରୁଛି ରୂପ ତାଙ୍କ କେଡେ ସୁନ୍ଦର।
 ସାଇଙ୍କ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶିଗଲେ ସବୁ ଦୁଃଖ ଭୁଲିଯାଏ,
ଜୀବନରେ ମୋର ଦୁଃଖ ତ ଆସିଲେ ସାଇ ପାଶେ ଧାଇଁଯାଏ ।
ଶିରିଡି ଧାମର ରାଜା ସେ .ସାଇ ଗୋଲାପେ ତାଙ୍କ ଶରଧା,
କୃପା ବିନା ତାଙ୍କ ସବୁତ ଅନ୍ଧାର ଜୀବନ ଲାଗେ ମୋ ଅଧା ।
ପର ଦୁଃଖ ଲାଗି ଭିକ ସେ ମାଗିଲେ ପାଣିରେ ଜାଳିଲେ ଦୀପ,
ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଆଜି ତାଙ୍କରି ଚରଣେ ଜୀବନ ହୁଅନ୍ତା କି ସମାପ୍ତ ।
କି ବର୍ଣ୍ଣିବି ସାଇ ତୁମରି କରୁଣା ତୁମେତ ଭାବର ଗ୍ରାହୀ,
ତୁମରି ଚରଣେ ରଖିଦିଅ ମୋତେ, ଆଉ କିଛି ଲୋଡା ନାହିଁ .
ଆଉ କିଛି ଲୋଡା ନାହିଁ ।.................
ବ୍ରାହ୍ମଣ ସାଇଲୋ, କଟକ
                                                                                       

25 October 2017

ସାଇ ଅମୂଲ୍ୟ କବିତା

ସାଇ ତୁମେ ଅମୂଲ୍ୟ ଠାକୁର,                                              ଲକ୍ଷ୍ମୀପ୍ରିୟା ପଟ୍ଟନାୟକ
କଳି ଯୁଗର ଅବତାର ।
ତୁମର ନାମ ଅଶେଷ ପ୍ରକାର,
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ତୁମେ ଠାକୁର ।
ଶିରିଡିରେ ତୁମରି ସ୍ଥାନ,
ସବୁଠି ରହିଛି ତୁମରି ନାମ ।
ଭକ୍ତ ଯେତେବେଳେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରେ ତୁମକୁ ସାଇ,
ସେତେବେଳେ ଆସି ପହଂଚି ଯାଅ ତା ପାଖେ ଧାଇଁ  
କେତେ ଯେ ଅବତାର ନିଅ ତୁମେ,
କେଉଁ ରୂପେ ଆସି ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ।
ଯେ ଯାହା କାମନା,ଉପାସନା ଚିନ୍ତେ,
ଶୁଣି ନିଅ ତାହାରି ଡାକ ନିମିଷକ ମାତ୍ରେ ।
ଶ୍ରଦ୍ଧା ସବୁରୀ ତୁମରି ଜଣାଣ,
ସମସ୍ତେ କହନ୍ତି ଏହା ସାଇ ବାବାଙ୍କ ନାମ ।
                                                                                 
                                                                                      ବ୍ରାହ୍ମଣସାଇଲୋ
                                                                

ସାଇ ରାମ୍

ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କଲେ                                                       ସମିତା ମହାନ୍ତି
ବଂଚିବାର ରାହା ଅବଶ୍ୟ ମିଳେ ।
ଅନ୍ଧକାରକୁ ସେ ଦିଅନ୍ତି ଆଡେଇ
ଆଲୋକାଭିମୁଖୀ କରନ୍ତି ସେ ସାଇ ।
ଗୁରୁ ସିଏ ମୋର ଜଗତ ଇଶ୍ୱର
ତାଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ମୋର ନମସ୍କାର ।
ସାଇ ଆମର ବଡ କୃପାଳୁ
ଏକଥା ଆମେ ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରୁ ଜାଣୁ ।
ଦୁନିଆରେ ନାହିଁ କେହି ତା ସମାନ
ସାଇ ବିନା ଏଇ ଜୀବନ ଅନ୍ଧାର ।
ସାଇ ନାମଟିତ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦର
ଏଇ ନା ମୋର ଭାରି ଆପଣାର ।
କୋଟି ପୂଣ୍ୟର ଭକ୍ତି ବଳରେ
ରହିଛି ମୁଁ ସାଇଙ୍କ ପାଖରେ ।
ଯାହାଙ୍କ ଆଦେଶରେ ଏ ସଂସାର ଚାଲେ
ମୁଁ ତାଙ୍କୁ  ବହୁତ ଭକ୍ତି କରେ ।
ରଖିଛି ମୁଁ ତାଙ୍କ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ 
ଚାଲୁଥିବା ଯାଏ ମୋ ଶେଷ ନିଶ୍ୱାସ ।
ଏ ଜୀବନ ମୋର ତାଙ୍କରି ଦାନ
ତାଙ୍କ ଛଡା ନାହିଁ ଆଉ କେଉଁଠି ମୋ ମନ ।
ଦେଖିଛି ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ମୋ କୃଷ୍ଣ ରୂପରେ
ସେହି ସାଇନାଥ ଥାନ୍ତି ମୋ ଅନ୍ତରେ ।
ତାଙ୍କ ଜୀବନର ଦୁଃଖଦ ବାଣୀ
କେ ତାହା ପାରିବ ବଖାଣି ।
ଦ୍ୱାର ଦ୍ୱାର ବୁଲି ଭିକ୍ଷା କରୁଥିଲେ
ଯାହା ପାଉଥିଲେ ତାହା ଖାଉଥିଲେ ।
ଏମିିତି ତାଙ୍କର ଅନେକ କାହାଣୀ
ବାବା ଚାହିଁଲେ ମୁଁ ପାରିବି ବଖାଣି ।
                                                                                   
                                                                                   ବ୍ରାହ୍ମଣସାଇଲୋ
                                                                          ସୌଜନ୍ୟ :-“ସାଇସନ୍ଦେଶ

ବାବା ଶ୍ରୀ ସାଇ ଅଷ୍ଟୋତର ଶତନାମାବଳୀ

୧) ଓଁ ଶ୍ରୀ ଗଣେଶାୟ ନମଃ ।           ମନୋଜ କୁମାର ଆଚାର୍ଯ୍ୟ
୨) ଓଁ ସତ୍ୟ ଗୁରୁ ସାଇନାଥାୟ ନମଃ ।
୩) ଓଁ ଜଗଗୁରୁ ସାଇନାଥାୟ ନମଃ ।
୪) ଓଁ ପରମ ଗୁରୁ ସାଇନାଥାୟ ନମଃ ।
୫) ଓଁ ଦେବ ଗୁରୁ ସାଇନାଥାୟ ନମଃ ।
୬) ଓଁ ସାଇ ଶିବ ଶକ୍ତିୟେ ନମଃ ।                                    
୭) ଓଁ ସର୍ବ ସର୍ବ ଶକ୍ତିମନାୟ ନମଃ ।
୮) ଓଁ ସାଇ ସର୍ବାୟ ପଳାୟ ନମଃ ।
୯) ଓଁ ସାଇ ସର୍ବୋ ଆତ୍ମାଏ ନମଃ ।
୧୦) ଓଁ ସାଇ ଅଲେଖ ନିରଞ୍ଜନ ନମଃ ।
୧୧) ଓଁ ସାଇ ସର୍ବ ସାକ୍ଷୀୟାୟ ନମଃ ।
୧୨) ଓଁ ସାଇ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀୟାୟ ନମଃ ।
୧୩) ଓଁ ସାଇ ପରିପୁରପାଥ ନମଃ ।
୧୪) ଓଁ ସାଇ ଆଦିଶକ୍ତି ୟେ ନମଃ ।
୧୫) ଓଁ ସାଇ ଅନାଦି ଶକ୍ତୟେ ନମଃ ।
୧୬) ଓଁ ସାଇରାମାୟ ନମଃ ।
୧୭) ଓଁ ସାଇ ତ୍ରିଲୋକିନାଥ ନମଃ ।
୧୮) ଓଁ ସାଇ ତ୍ରିକାଳ ଦର୍ଶାୟାୟ ନମଃ
୧୯) ଓଁ ସାଇଗୋବିନ୍ଦାୟ ନମଃ
୨୦) ଓଁ ସାଇ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ସ୍ବରୂପାୟ ନମଃ
୨୧) ଓଁ ଭକ୍ତ ରକ୍ଷକାୟ ନମଃ
୨୨) ଓଁ ସାଇ ପରମାନନ୍ଦ ସ୍ବରୂପାୟ ନମଃ
୨୩) ଓଁ ସାଇ ମହାଦୁର୍ଗାୟ ନମଃ
୨୪) ଓଁ ସାଇ ଆକର୍ଷଣ ଶକ୍ତାୟ ନମଃ
୨୫) ଓଁ ସାଇ ଅଜ୍ଞାନ ବିନାଶ କାୟ ନମଃ
୨୬) ଓଁ  ସାଇ ଯୋଗୀଶ୍ୱରାୟ ନମଃ
୨୭) ଓଁ ସାଇ ପୁରୁଷୋତମ ପୁରୁଷାୟ ନମଃ
୨୮) ଓଁ ସାଇ ଶଙ୍କରାୟ ନମଃ
୨୯) ଓଁ ସାଇ ସୁଖ ସ୍ବରୂପାୟ ନମଃ
୩୦) ଓଁ ସାଇ କଲ୍ୟାଣ ସ୍ବରୂପାୟ ନମଃ
୩୧) ଓଁ ସାଇ ଜଗ ଆଧାରାୟ ନମଃ 
୩୨) ଓଁ ସାଇ ଦେବ ରକ୍ଷକାୟ ନମଃ
୩୩) ସଁ ସାଇ ରଘୁନନ୍ଦନାୟ ନମଃ
୩୪) ଓଁ ସାଇ ଅସୁର ସଂହାରାୟାୟ ନମଃ
୩୫) ଓଁ ସାଇ କର୍ମ-ଫଳ ଦାତାୟ ନମଃ
୩୬) ଓଁ ସାଇ ଦାତାତ୍ରୟ ନମଃ
୩୭) ଓଁ ସାଇ କର୍ତା ପୁରୁଷାୟ ନମଃ
୩୮) ଓଁ ସାଇ ଦୀନବନ୍ଧ୍ୱାୟ ନମଃ
୩୯) ଓଁ ସାଇ ଭଗତ-ଭୟ ହାରିୟାୟ ନମଃ
୪୦) ଓଁ ସାଇ ଦୁଃଖ ନିବାରଣାୟ ନମଃ
୪୧) ସଁ ସାଇ ଆଦି ନାରାୟଣାୟ ନମଃ
୪୨) ଓଁ ସାଇ ଅକଲ ପୁରୁଷାୟ ନମଃ
୪୩) ଓଁ ସାଇ ଲିଲାଧରିୟାୟ ନମଃ
୪୪) ଓଁ ସାଇ ଜନହିତ କାରିୟାୟ ନମଃ
୪୫) ଓଁ ସାଇ ଶିବ-ଶମ୍ଭୁୟାୟ ନମଃ
୪୬) ଓଁ ସାଇ ଆପତି ହରନାୟ ନମଃ
୪୭) ଓଁ ସାଇ ଶରଣାଗତଃ ନମଃ
୪୮) ଓଁ ସାଇ ମାଘବାୟ ନମଃ
୪୯) ଓଁ ସାଇ ରାଖାନହାରା ନମଃ
୫୦) ଓଁ ସାଇ ଜଗତକାରଣାୟ ନମଃ
୫୧) ଓଁ ସାଇ ସଦଗତି ଦାତାୟ ନମଃ
୫୨) ଓଁ ସାଇ ମହାକାଲିକାୟ ନମଃ
୫୩) ଓଁ ସାଇ କରୁଣା ସିନ୍ଧୁୟାୟ ନମଃ
୫୪) ଓଁ ସାଇ ସର୍ବେଶ୍ୱରାୟ ନମଃ
୫୫) ଓଁ ସାଇ ଜଗଦିଶରାୟ ନମଃ
୫୬) ଓଁ ସାଇ ଶକ୍ତ ଯେ ନମଃ
୫୭) ଓଁ ସାଇ ପତିତପାବନାୟ ନମଃ
୫୮) ଓଁ ସାଇ ବିଶ୍ୱନାଥାୟ ନମଃ
୫୯) ଓଁ ସାଇ ଦେବ ସ୍ବରୂପାୟ ନମଃ
୬୦) ଓଁ ସାଇ ସୁଖଦାତାୟ ନମଃ
୬୧) ଓଁ ସାଇ ହରି ନାରାୟଣାୟ ନମଃ
୬୨) ଓଁ ସାଇ ସତ୍ୟ ସ୍ବରୂପାୟ ନମଃ
୬୩) ଓଁ ସାଇ ସର୍ବ ସାମଣାୟ ନମଃ
୬୪) ଓଁ ସାଥୟୋତି ସ୍ବରୂପାୟ ନମଃ
୬୫) ଓଁ ସାଇ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀୟେ ନମଃ
୬୬) ଓଁ ସାଇ ହରି ଗୋବିନ୍ଦାୟ ନମଃ
୬୭) ଓଁ ସାଇ ସାହମଦେବାୟ ନମଃ
୬୮) ଓଁ ସାଇ ଓଁ କାର ସ୍ବରୂପାୟ ନମଃ
୬୯) ଓଁ ସାଇ ମହାଶରସ୍ବୟେ ନମଃ
୭୦) ଓଁ ସାଇ ମହାବିନାଶକାୟ ନମଃ
୭୧) ସଁ ସାଇ ୱଁକେଟଶ୍ୱରାୟ ନମଃ
୭୨) ଓଁ ସାଇ ହରିବିଠଲାୟ ନମଃ
୭୩) ଓଁ ସାଇ ମୋହବିନାଶକାୟ ନମଃ
୭୪) ଓଁ ସାଇ ବିପତି ଭଞ୍ଜନାଥାୟ ନମଃ
୭୫) ଓଁ ସାଇ ଭକ୍ତିଦାତାୟ ନମଃ
୭୬) ଓଁ ସାଇ ଜ୍ଞାନ ଦାତାୟ ନମଃ
୭୭) ଓଁ ସାଇ ମୁକ୍ତିଦାତାୟ ନମଃ
୭୮) ଓଁ ସାଇ ଗୋପୀ ବଲ୍ଲଭାୟ ନମଃ
୭୯) ଓଁ ସାଇ ଭରତାରକାୟ ନମଃ
୮୦) ଓଁ ସାଇ ସର୍ବ ପ୍ରିୟାୟ ନମଃ
୮୧) ଓଁ ସାଇ ଅପରାଧ ହର୍ତାତ୍ ନମଃ
୮୨) ଓଁ ସାଇ ପଣ୍ଡିରିନାଥାୟ ନମଃ
୮୩) ଓଁ ସାଇ କୃପା  ସାଗରାୟ ନମଃ
୮୪) ଓଁ ସାଇ ମଙ୍ଗଳକାରୀ ଦେବାୟ ନମଃ
୮୫) ଓଁ ସାଇ ଅମଙ୍ଗଳହାରୀ ଦେବାୟ ନମଃ
୮୬) ଓଁ ସାଇ ସିନ୍ଧୁ ଆୟ ନମଃ
୮୭) ଓଁ ସାଇ ଶନ୍ତିଦାତାୟ ନମଃ
୮୮) ଓଁ ସାଇ ଚନ୍ଦ୍ରମୌଲିଶ୍ୱରାୟ ନମଃ
୮୯) ଓଁ ସାଇ ଜଗତରୂପାୟ ନମଃ
୯୦) ଓଁ ସାଇ ଆତ୍ମଜ୍ୟୋତିୟାୟ ନମଃ
୯୧) ଓଁ ସାଇ ଲକ୍ଷ୍ମୀନାରାୟଣାୟ ନମଃ
୯୨) ଓଁ ସାଇ ଅଭେଦ ଶକ୍ତିମାୟ ନମଃ
୯୩) ଓଁ ସାଇ ବିଶ୍ୱଆତ୍ମାୟ ନମଃ
୯୪) ଓଁ ସାଇ ପରମାତ୍ମାୟ ନମଃ
୯୫) ଓଁ ସାଇ ଅଗ୍ନିସ୍ବରୂପାୟ ନମଃ
୯୬) ଓଁ ସାଇ ଭକ୍ତବତ୍ସଳାୟ ନମଃ
୯୭) ଓଁ ସାଇ ଗାୟତ୍ରୀୟାୟୀ ନମଃ
୯୮) ଓଁ ସାଇ ମହାଅମ୍ବିକାୟ ନମଃ
୯୯) ଓଁ ସାଇ ଧର୍ମରକ୍ଷକାୟୀ ନମଃ
୧୦୦) ଓଁ ସାଇ ସିଦ୍ଧ ଦାତାୟ ନମଃ
୧୦୧) ଓଁ ସାଇ ଶୁଦ୍ଧିଦାତାୟ ନମଃ
୧୦୨) ଓଁ ସାଇ ଭରପକ୍ରାୟ ନମଃ
୧୦୩) ଓଁ ସାଇ ସାଧୁରକ୍ଷକାୟ ନମଃ
୧୦୪) ଓଁ ସାଇ ଚିନ୍ତାନାଶକାୟ ନମଃ
୧୦୫) ଓଁ ସାଇ ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତାୟ ନମଃ
୧୦୬) ଓଁ ସାଇ ଆନନ୍ଦ ମୁକୁରାୟ ନମଃ
୧୦୭) ଓଁ ସାଇ ହରିହରାୟ ନମଃ
୧୦୮) ଓଁ ସାଇ ପରମବ୍ରହ୍ମାୟ ନମଃ ।
                                                             

ଓମ୍ ସାଇରାମ୍

ଓମ୍ ସାଇ ବୋଲି କେତେ ମୁଁ ଡାକିଲି,                ସୁକେଶ ପଟ୍ଟନାୟକ
ହେଲେ ତୁମକୁ ପାଇଲି ନାହିଁ,
ମାୟା ସଂସାରରେ ଦିନ ଚାଲିଗଲା,
ଓମ୍ ସାଇ ନିତି କହି ।
ମଣିଷ ଜୀବନ ସତେକି ଦାରୁଣ,
ଚାଲିବାଟା ଭାରି କଷ୍ଟ,                                  
ତୁମ ବିନା ପ୍ରଭୁ ୟେ ମୋର ଜୀବନ,                                      
କର ନାହିଁ ନିରର୍ଥକ ।
ସାରା ଜଗତରେ ତୁମରି ନାମରେ,
ବାଜୁଛି କେତେ ବାଜଣା,  
ଇଶ୍ୱର ହିଁ ସତ୍ୟ ଆଉ ସବୁ ମିଥ୍ୟା,
ସଂସାରର ବାଟ ବଣା ।
ରାହା ଧରି ଯେବେ ଶିଶୁ କାନ୍ଦି ଉଠେ,
ମାଅ ତା'ର ଆସେ ଧାଇଁ,
ମନ ମନ୍ଦିରରେ ଧାଇଁ ଆସ ସାଇ,
ନିଅ ହେ ମୋତେ କୋଳାଇ ।
                                                                                                                                            
                                                                                                             ବ୍ରାହ୍ମଣସାଇଲୋ,କଟକ

24 October 2017

ଗଣେଷ ଓ ମୂଷା ପ୍ରସଙ୍ଗ

                            ଜଣେ ଥିଲେ ବୌରାଗୀ ବାବା । ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଦୁଇଟି ସୁନାର ମୂର୍ତି ଥିଲା । ଗୋଟିଏ ଥିଲା ଗଣେଷଙ୍କର ଓ ଅନ୍ୟଟି ତାଙ୍କ ବାହାନ ମୂଷାର । ଥରେ ବୌରାଗୀ ବାବାଙ୍କର ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା କରିବାପାଇଁ ଭାରି ମନ ହେଲା; କିନ୍ତୁ ଅର୍ଥ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ନ ଥାଏ । ତେଣୁ ସେ ଭାବିଲେ  ଏ ସୁନାର ମୂର୍ତି ଦୁଇଟିକୁ ବିକ୍ରି କରିଦେଲେ ଅର୍ଥର ବ୍ୟବସ୍ଥା ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ସେ ଜଣେ ସୁନାରୀ ପାଖରେ ପହଚିଂଲେ । ସୁନାରୀକୁ କହିଲେ ମୂର୍ତି ଦୁଇଟିକୁ ନେଇ ମୋତେ ତା’ର ମୂଲ୍ୟ ଦେଇଦିଅ । ସୁନାରୀ ମୂର୍ତୀ ଦୁଇଟିକୁ ନେଇ ଓଜନ କଲା । ଓଜନରେ ଦେଖାଗଲା ଗଣେଷ ମୂର୍ତୀର ଓଜନ ଯେତିକି ମୂଷାର ଓଜନ ମଧ୍ୟ ସେତିକି । ତେଣୁ ସେ ବାବାଙ୍କୁ କହିଲା- ବାବା,ଗଣେଷ ମୂର୍ତୀର ଦାମ୍ ଯେତେ ମୂଷାର ଦାମ୍ ବି ସେତେ । ଏହା ଶୁଣି ବୌରାଗୀ ବାବା ଆଶ୍ଚର୍ଯ ହେଲେ । କହିଲେ,“ଏ କିପରି କଥା  । ମୂଷା ହେଲା ତାଙ୍କର ବାହାନ । ଗଣେଷଜୀ ହେଉଛନ୍ତି ମୂଷା ପିଠିରେ ବସିଲାବାଲା ମାଲିକ । ଉଭୟଙ୍କ ଦାମ୍ ସମାନ ହେବ କିପରି? ଗଣେଷଙ୍କ ଦାମ୍ ବେଶୀ ହେବା କଥା ।” 
        ସୁନାରୀ କହିଲା- ବାବା, ମୁଁ ଗଣେଷଜୀ କି ମୂଷା ହିସାବରେ ମୂର୍ତୀ ଦୁଇଟିକୁ ଦେଖୁନାହିଁ । ମୁଁ ଦେଖୁଛି ସୁନାକୁ  । ସୁନା ଉଭୟ ମୂର୍ତୀରେ ସମାନ ପରିମାଣରେ ଅଛି । ତେଣୁ ମୂଲ୍ୟ ସମାନ ।
                       ଅନୁଚିନ୍ତା- ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିରେ ଅଣୁ ପରମାଣୁରେ ଭଗବାନହିଁ ବିଦ୍ୟମାନ  ଅଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସର୍ବତ୍ର ଭଗବାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ସମଦର୍ଶୀ ହୋଇଥାନ୍ତି । ଜଡ ଚେତନ,ସ୍ଥାବର ଅସ୍ଥାବର ସବୁ କିଛିର ତତ୍ୱ ସମାନ ହୋଇଥିବାରୁ ସମଦର୍ଶୀ ବ୍ୟକ୍ତି ପାର୍ଥକ୍ୟ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ନାହିଁ ।
                                                                    ସୌଜନ୍ୟ “ସନ୍ଥ ବଚନ”

22 October 2017

ସଂସାର ଅଫେରା ଗାଡି

ଲିପୁନ ରାଉତରାୟ 

ଦେବଙ୍କ କୃପାରୁ ପବିତ୍ର ଧରାରେ,
ଉଧାରିଲ ପ୍ରଭୁ ସାଇ,
ପ୍ରେମ ଶରଧାର ଆଲୋକ ବିଛାଇ,
ଉଧାରିଲ ବାବାସାଇ  । ।
ଶ୍ରଦ୍ଧା ସବୁରୀ ୟେ ମହତ ବାଣୀ
                                ହରଇ ମାନବ ଶୋକ,
ହିନ୍ଦୁ,ମୁସଲମାନ ନୁହଁଇ ଫରକ,
                               ସବ୍ କା ମାଲିକ ଏକ । ।
ବାବାଙ୍କ ଚରଣେ ନେବା ହେ ଶରଣ,
                               ଲୋଭ, ଅହଂକାର ଛାଡି,
ଆଜି ଏ ଜୀବନ, କାଲି କି ନ ଥିବ,
                             ସଂସାର ଅଫେରା ଗାଡି  । ।
ପାଟସୁନ୍ଦରପୁର,କଟକ-୭୫୪୦୧୮

ଶ୍ରୀ ସାଇ ଅନୁଭୂତି

ଗିରିଜା ତନୟା ମହାନ୍ତି
ଓଁ ଶ୍ରୀ ଅନନ୍ତ କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ନାୟକ ଶ୍ରୀ ସାଇନାଥଙ୍କ ପାଦ କମଳରେ ମୋର କୋଟି କୋଟି ପ୍ରଣାମ । ମୋର ଏଠାରେ ଦୁଇଟି ଅନୁଭୂତି ପ୍ରକାଶ କରୁଅଛି । 
                      ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି: ମୋର ପୁଅର ୨୦୧୨ ମସିହାରେ ମାଟ୍ରିକ୍ ପରୀକ୍ଷା ଚାଲିଥିଲା ସେ ମୋଟେ ପାଠ ପଢେ ନାହିଁ,ମୋର ସବୁବେଳେ ତା'ରି ଚିନ୍ତା  । ସେ କିପରି ମାଟ୍ରିକ୍ ପାସ କରିବ ? ସେଥିପାଇଁ ମୋର ବହୁତ ଚିନ୍ତାଥିଲା । ମୁଁ ବାବାଙ୍କ ବିଷୟରେ ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ଠାରୁ ଅନେକ କଥା ଶୁଣିଥିଲି । ମୋର ବାବାଙ୍କ ପ୍ରତି ଅଖଣ୍ଡ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା । ମୁଁ ପାଂଚ ଗୁରୁବାର ବ୍ରତ କଲି, ଶେଷ ଗୁରୁବାର ରାତ୍ରିରେ ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ବପ୍ନରେ ଦେଖିଲି ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କଲି । ବାବା କିଛି ନ କହି ଚାଲିଗଲେ । ତା ପରଦିନ ମାଟ୍ରିକ୍ ଫଳ ବାହାରିବାର ଥିଲା । ସେଦିନ ରାତିରେ ସ୍ବପ୍ନରେ ବାବା ମୋତେ ଦେଖାଦେଇ କିଛି ନକହି ଚାଲି ଯିବାରୁ ମୁଁ ବହୁତ କାନ୍ଦିଲି ଏବଂ ଭାବିଲି ମୋ ପୂଅ ପାସ୍ କରିବ ନାହିଁ । ତା' ପର ଦିନ ସକାଳୁ ଗାଧୋଇ ସାରି ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ଦୀପ ଜାଳି ବସି କାନ୍ଦୁଥାଏ, ଠିକ୍  ୮ଘଣ୍ଟା ୩୦ ମିନିଟ୍ ସମୟରେ ମୋର ଭଣଜା ଫୋନ କରି କହିଲା,“ମାଇଁ ତମ ପୁଅ ପାସ୍ କରିଛି ।” ମୁଁ ଏହା ଶୁଣି ଖୁସିରେ କାନ୍ଦି ପକାଇଲି । ସେହି ଦିନୁ ଜାଣିଲି ଯେ ବାବା କାହାରିକୁ ନିରାଶ କରନ୍ତି ନାହିଁ । 
               ଦ୍ୱିତୀୟ ଅନୁଭୂତି: ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟକ ଗୁରୁବାର ବାବାଙ୍କର ଉପବାସକରେ । ମୁଁ ନଅ ଗୁରୁବାର ବ୍ରତ କରିଥିଲି । ମଝି ଗୁରୁବାରଦିନ ହଠାତ୍ ଜଣେ ପାଗଳ ଆସି ଘରେ ପହଂଚି ଖାଇବା ପାଇଁ ମାଗିଲା  । ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଲି,ସେ ଖାଇବା ସମୟରେ ମୁଁ ତାଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଅନେଇବା ବେଳେ ତାଙ୍କ ମୁହଁରେ ବାବାଙ୍କ ମୁହଁ ଦେଖିଲା ପରେ ଆପେ ଆପେ ମଥା ନଇଁ ଆସିଲା । ସେ ଖାଇ ସାରିବା ପରେ କହିଲେ,“ମୋତେ ଦୁଇଟଙ୍କା ଦକ୍ଷିଣା ଦିଅ” । ମୁଁ  ଦୁଇଟଙ୍କିଆ ମୁଦ୍ରା ତାଙ୍କ ହାତକୁ ବଢାଇ ଦେଲି ଓ ସେ ଖୁସିରେ ମୋ ଘରୁ ବିଦାୟ ନେଲେ ।  ତା' ପର ଗୁରୁବାର ଦିନ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଘଟଣା ଘଟିଲା, ଅପରାହ୍ନ ୨ଘଟିକା ସମୟରେ ମୁଁ ବିଶ୍ରାମ ନେବା ସମୟରେ ମୁଁ ପନ୍ଧିଥିବା ଲୁଗା କାନି ଉପରେ ଦୁଇଟଙ୍କିଆ ମୁଦ୍ରାଟିଏ ଥୁଆ ହୋଇଥିଲା । ସେହି ମୁଦ୍ରାକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ମୋର ସେଦିନର ଘଟଣା ମନେପଡିଗଲା । ମୋତେ ଲାଗିଲା ଯେପରି ଏହି ମୁଦ୍ରା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ମୁଦ୍ରା ନୁହେଁ ବରଂ  ସେ ପାଗଳ ରୁପ ଧାରି ମହାତ୍ମାଙ୍କୁ  ଦକ୍ଷିଣା ଭାବେ ଦେଇଥିବା ମୁଦ୍ରାଥିଲା । ମୁଁ ସେଙ୍ଗ ସେଙ୍ଗ ସେହି ଦୁଇଟଙ୍କାକୁ ନେଇ ବାବାଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ଥୋଇ ପ୍ରଣାମ କଲି । ତାହାକୁ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ପାଦ ପଦ୍ମରେ ରଖି  ପୂଜା କରି ଆସୁଛି ।
                   ଆଉ ଦିନକର ଘଟଣା । ମୁଁ ଭୋରରୁ ଉଠି ବାବାଙ୍କ ପୂଜା ନିମନ୍ତେ ଫୁଲ ତୋଳି ଚାଙ୍ଗୁୁଡିରେ ରଖିଥିଲି । ଗାଧୋଇ ସାରି ଆସି ବାବାଙ୍କୁ ଫୁଲ ଦେବା ବେଳେ ଫୁଲ ଚାଙ୍ଗୁଡିରେ ଥିବା ଫୁଲ ଆଣିବା ସମୟରେ ଚାଙ୍ଗୁଡି ଭିତରୁ ଦୁଇଟଙ୍କା ପାଇଥିଲି । ଏହା ଦେଖି ଆନନ୍ଦରେ ଦୁଇ ଟୋପା ଲୁହ ବୋହି ଯାଇଥିଲା । ଏଥିରୁ ଜାଣିଲି ଯେ, “ବାବା କାହାରି ଧାରୁଆ ରୁହନ୍ତି ନାହିଁ ।”
           ମୁଁ ବାବାଙ୍କୁ ଏତିକି ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛି ଯେ,ବାବାଙ୍କ କୃପାଦୃଷ୍ଟି ସର୍ବଦା ମୋ ପରିବାର ଉପରେ ରହିଥାଉ ।
  ଓଁ  ଶ୍ରୀ ସାଇନାଥ ମହାରାଜ୍ କୀ ଜୟ । ।

"ଶିଲଧୀ' ଅର୍ଥାତ୍ ଶିରିଡି ଏବଂ ସାଇବାବା

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ମହାନ୍ତି
ଶ୍ରୀମଦ୍ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ସଦ୍ ଗୁରୁ ସାଇନାଥ ମହାରାଜ ଥିଲେ ମହାନ ସନ୍ଥ,ଜ୍ଞାନୀ ଏବଂ ବୈରାଗ୍ୟ ସଂପନ୍ନ ଅଧିକାରୀ । ଶ୍ରୀ ଯୋଗୀରାଜ ଜ୍ଞାନେଶ୍ୱର ମାୱାଲୀର ପବିତ୍ର ଗୋଦାବରୀ କୂଳରେ ନିଜସ୍ବ ଅବତାର ରୂପ ଧାରଣ କରି ଭାରତୀୟ ତତ୍ୱଜ୍ଞାନକୁ ଚଳଚଞ୍ଝଳ କରି ନିଜର ମାତୃଭାଷା ମରାଠୀ ମାଧ୍ୟମରେ ହୃଦୟଗ୍ରାହୀ ଭାବ ନେଇ ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର କିରିଥିଲେ । ଭକ୍ତିଜ୍ଞାନ ସହିତ ବୈରାଗ୍ୟକୁ ସାମିଲ କରି ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ବୈଚାରିକତା ତଥା ଶାଶ୍ୱତ ତତ୍ୱ ସିଦ୍ଧାନ୍ତକୁ ସଂକଳିତ କରିଥିଲେଗୋଦାବରୀ ନଦୀ କୂଳରେ ସେଇ ପରମ୍ପରାକୁ ଉଜ୍ଜୀବିତ କରିବା ଲାଗି ଶ୍ରୀ ସାଇ ମହାରାଜ ଜଗତକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ପାଇଁ ମାନବ ଶରୀର ଧାରଣ କରି ନିଜସ୍ବ ଅବତାରୀ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ସିଦ୍ଧ କରିଥିଲେ । “ଏ ଧର୍ମ ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ହେବ । ” ଗୋଦାବରୀ-ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭକ୍ତଙ୍କ ଆଦିଗୁରୁ ଭଗବାନ ଶଙ୍କରଙ୍କ  ଜଟାରୁ ପବିତ୍ର ଗଙ୍ଗାରୁ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ବ୍ରହ୍ମଗିରି ଶିଖର ଉପରେ (ତ୍ରମ୍ବକେଶ୍ୱର ନିକଟରେ) ନିଜର ଜଟା ଖୋଲିଥିଲେ, ସେହିଥିରୁ ଗଙ୍ଗା ସୃଷ୍ଟି ହେଲେ । ଗୋଦାବରୀ ବି ସୃଷ୍ଟି ହେଲେ ।“ଗୋ” ଅର୍ଥାତ୍ ଭୂମି “ଦା” ଅର୍ଥାତ୍ ଦାତା “ବର” ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ।
ଗଙ୍ଗା ଏବଂ ଗୋଦାବରୀ ନିଜ ନିଜର ପବିତ୍ରତା ଦ୍ୱାରା ଏ ଭୂମିକୁ ପବିତ୍ର କରୁଛନ୍ତି । ଉତର ଭାରତରେ ଗଙ୍ଗା , ଦକ୍ଷିଣ ଭାରତରେ ଗୋଦାବରୀ, ପୃଥିବୀକୁ ଧାରଣ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରୁଛନ୍ତି ।ଏମାନଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟକ ଅଣୁ, ପରମାଣୁ ଶକ୍ତି ହେଉଛି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶକ୍ତି । ଏହି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶକ୍ତି ବ୍ରହ୍ମକୁ ବିକାଶ କରିବା ଲାଗି ଯେଉଁ ଶକ୍ତିର ଆବଶ୍ୟକତା କରେ ସେହି ଶକ୍ତି ହେଉଛି ଗୋଦାବରୀ । ଏହି ଗୋଦାବରୀ ମହିମା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଏବଂ ଏହାର କୂଳର ଶିରିଡି(ଶିଲଧୀ) ନାମକ ସ୍ଥାନରେ ବାବା ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ ।
                      ସିଦ୍ଧି ପୁରୁଷ ତ ଗୋଦାବରୀ କୂଳରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ । ଶ୍ରୀମନ ନିବୃତି ନାଥ ଗୋଦାବରୀ ର ଜନ୍ମ ସ୍ଥଳରେ ବ୍ରହ୍ମଗିରିକୁ ପ୍ରଦକ୍ଷିଣ କରିଥିଲେ । ସେତିକି ବେଳେ ସେଠାରେ ଶ୍ରୀ ଗହିନୀନାଥ ଶ୍ରୀ ନିବୃତନାଥଙ୍କୁ ଉପଦେଶ ଦେଇଥିଲେ । ସେହି ସମୟରୁ ସେହି ସ୍ଥଳରୁ ନାଥ ସଂପ୍ରଦାୟ ଅର୍ଥାତ୍ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗର ରହସ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା । ନିବୃତନାଥ ସନ୍ଥ ଜ୍ଞାନେଶ୍ୱର ଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ଭକ୍ତି ଜ୍ଞାନର ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର କରାଇଥିଲେ ।
                     ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ଭକ୍ତି ଜ୍ଞାନ ଭାଗବତ ଧର୍ମ  ଭାବରେ ଏବେ ବି ପ୍ରଚଳିତ ଅଛି । ସମୟ ଚକ୍ରରେ ଏଇ ଧର୍ମ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର ରେ ଶିଥିଳତା ଦେଖାଦେଇଛି । ଯାହା ଫଳରେ  ଏ ସମାଜରେ ସହନଶକ୍ତି କମିଯାଇଛି । ଇଂରେଜ ମାନଙ୍କ ସମୟରେ ଊନବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଶେଷ ଆଡକୁ କର୍ମ ଉପରେ ଜ୍ଞାନର ମୂଲ୍ୟାୟନ କମି ଆସିଲା । ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ ସାଇବାବା ଅବତାର ଗ୍ରହଣ କଲେ । ଇଂରାଜୀ ଶିକ୍ଷା ଯୋଗୁଁ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ନିଜସ୍ବ କର୍ତବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଭୁଲିଯାଉଥିଲେ, ସେହି ମାନଙ୍କୁ କର୍ତବ୍ୟ ଦକ୍ଷ ଏବଂ ଇଶ୍ୱରଭକ୍ତ କରାଇପାରିଥିଲେ ।
                     ମଣିଷ ମନକୁ ଜ୍ଞାନର ସହାୟତାରେ ପବିତ୍ର କରି ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରେମ ଏବଂ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଭରି ଦେବା ଲାଗି ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଏବଂ ମଙ୍ଗଳ ପରମ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ସ୍ବରୂପ ଦର୍ଶନ କରି ଆନନ୍ଦମୟ ଏବଂ ପ୍ରକାଶମୟ ସ୍ଥିତିର ଲାଭ ଶ୍ରୀ ବାବା ଅନନ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରି ସନ୍ଥର କାର୍ଯ୍ୟ ଶକ୍ତିର ପ୍ରମାଣ ଦେଇଛନ୍ତି । ଏଥି ସହିତ ଭକ୍ତିମାର୍ଗକୁ ପୁର୍ନଜୀବନ ଦେଇଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଦର୍ଶନ ଲାଭ କରିବା ସହିତ ତାଙ୍କ ସହ ସଂପର୍କରେ ଆସିଥିବା ଲୋକ ଧନ୍ୟ ହୋଇଛନ୍ତି । ସେଇ ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ଜୀବନକୁ ବାବା ରହସ୍ୟମୟ ଏବଂ ଆନନ୍ଦମୟ କରିପାରିଛନ୍ତି ।

ବ୍ରାହ୍ମଣସାଇଲୋ, କଟକ

ତୁମେ ସାହା ଥିଲେ କାହାକୁ ବା ଡର

                                                      ବୁବୁଲି କିଶୋର ସ୍ବାଇଁ                                ସାଇବାବାଙ୍କ ଜୀବନୀ ଲେଖିଥିବା ନରସିଂହ ସ୍ବାମୀଜୀଙ୍କ ମତରେ ସାଇବାବା ଗୋଟିଏ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ସେହି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଦମ୍ପତି ସାଇବାବାଙ୍କୁ ଜଣେ ମୁସଲମାନ୍ ଫକୀରଙ୍କ ହାତରେ ଟେକି ଦେଇଥିଲେ । ସାଇବାବା ବାଲ୍ୟାବସ୍ଥାରେ ସେହି ଫକୀରଙ୍କ ସହିତ ଗୋଟିଏ ମସଜିଦ୍ ରେ ରହୁଥିଲେ । “ସାଇ ସତ୍ ଚରିତ ” ଅନୁସାରେ ସାଇବାବା ପ୍ରାୟ ଷୋହଳ ବର୍ଷ ବୟସରେ,୧୮୫୪ମସିହାରେ ଶିରିଡିକୁ ଆସିଥିଲେ । ସେଠାରେ ତିନି ବର୍ଷ ରହି ପୁଣି ବର୍ଷକ ପାଇଁ କେଉଁ ଆଡେ  ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯାଇଥିଲେ ।  ଏହା ପରେ ୧୯୫୮ମସିହାରେ ସେ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଶିରିଡି ଫେରି ଆସିଥିଲେ । ଏହି ମତ ଅନୁଯାୟୀ ଶିରିଡି ସାଇବାବାଙ୍କ ଜନ୍ମ ପ୍ରାୟ ୧୮୩୮ ମସିହା ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ । ଶିରିଡି ଆସି ସେଠାରେ ଗୋଟିଏ ନିମ୍ବଗଛ ମୂଳରେ ସେ ଧ୍ୟାନ କରୁଥିଲେ । ସେହି ସମୟରେ ସେ ଦିନରେ କାହା ସହ ମିଶୁ ନ ଥିଲେ କି ରାତିରେ କାହାକୁ ଡରି ସେଠାରୁ ଚାଲି ଯାଉନଥିଲେ । ଗ୍ରାମବାସୀମାନେ ଏତେ କମ୍ ବୟସ ବାଳକର ଏଭଳି ତପ ଆଚରଣ ଦେଖି ବିସ୍ମିତ ହେଉଥିଲେ ।
       ବାବା ଶ୍ରୀ ସାଇଙ୍କର ଆରାଧନା ପୀଠର ନାମ ‘ଦ୍ୱାରକାମୟୀ’ । ମସଜିଦ୍  ନାମକରଣରେ ହିନ୍ଦୁଙ୍କ ପବିତ୍ର ଧାମ ଦ୍ୱାରକା ଶବ୍ଦକୁ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଛି । ଏପରି ନାମକରଣର ଅର୍ଥ କେହି ହିନ୍ଦୁ ସାଇବାବାଙ୍କୁ ହିନ୍ଦୁ ବିଚାରିଲେ ବାବା ତାଙ୍କୁ “କୋରାନ୍” ଶୁଣାନ୍ତି । କେହି ମୁସଲମାନ ତାଙ୍କୁ ମୁସଲମାନ ମନେକଲେ ବାବା ତାଙ୍କୁ ଭଗବତ୍ ଗୀତା ଶ୍ଲୋକ ଶୁଣାନ୍ତି । ହିନ୍ଦୁ ମାନଙ୍କର ପବିତ୍ର ତୀର୍ଥସ୍ଥଳୀ ଦ୍ୱାରିକା,ମୁସଲମାନ ମାନଙ୍କର ପବିତ୍ର ପ୍ରାର୍ଥନା ସ୍ଥଳୀ ‘ମସଜିଦ୍’ ଉଭୟ ନାମକୁ ଏକତ୍ର କରି ବାବା ତାଙ୍କ ଆରଧନା ପୀଠ ସ୍ଥଳୀର ନାମ ଦେଇଥିଲେ “ଦ୍ୱାରକାମୟୀ” । ସାଇବାବା ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପରେ ଦେଖାଦିଅନ୍ତି । ବାବାଙ୍କୁ ଯେ ଯେଉଁ  ରୂପରେ ଆରାଧନା କଲା ଯେଉଁ ନାମରେ ସମ୍ବୋଧନ କଲା ବାବା ତାକୁ ସେଇ ରୂପ ନାମରେ ଦେଖା ଦେଇଥାନ୍ତି ।
ବ୍ରାହ୍ମଣ ସାଇଲୋ କଟକ

21 October 2017

ସାହା ହୁଅ ସାଇ

                                                                             ପ୍ରମୋଦ ବେହେରା
ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ନିମନ୍ତେ,                                                      
               ନିଜକୁ କରିଅଛ ବାବା ତୁମେ ଦାନ ।                          
ଭକତ ମାନଙ୍କୁ ନିଜର କରି,
                 ଉଧାରିଛ ବାବା ତାଙ୍କ ଜୀବନ । ।


             ବାବା ବାବା ବୋଲି ଭକ୍ତ ଡାକୁ ଥାଏ,

             ବାବା ତୁମେ ଭକ୍ତ ଡାକ ଶୁଣି  ଥାଅ ।
ଭରି ଦିଅ ପ୍ରଭୁ ଅମୃତ ବରଷା,ଭରି ଯାଉ ପ୍ରଭୁ ମନର ତୃଷା । ।
ତୁମ ନାମ ଗାଇ ବୁଲୁଥାଉ ସେହି,ନ ଲାଗୁ ତାକୁ ଜୀବନର ତୃଷା ।

ବାବା ବାବା ବୋଲି ଭକ୍ତ ଡାକୁଥାଏ,ବାବା ଦିଅ ଦିଗ୍ ଦର୍ଶନ ।
ଅମା ଅନ୍ଧାର ଜୀବନରେ ତାର,ଉଇଁ ଆସୁ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଜହ୍ନ । ।

ମୁଁ  ତ ପାପୀଟିଏ ଡାକୁଛି ତୁମକୁ,ମୋତେ ବାବା ହୁଅ ସାହା ।
ମିଛ ଦୁନିଆରେ ସତ୍ କାମ କରି,ମୋ ଜୀବନ ହେଉ ସ୍ବାହା । ।
                                                              ସା-ଭୋଦଳ,ପୋ-ପାଟସୁନ୍ଦରପୁର,କଟକ

ଶ୍ରୀ ସାଇସାର



  • ଯେପରି ବସ୍ତୁକୁ କୀଟ କାଟି ନଷ୍ଟ କରିଦିଏ, ସେହିପରି ଈର୍ଷା ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟକୁ ନଷ୍ଟ ଭ୍ରଷ୍ଟ କରିଦିଏ ।
  • କ୍ରୋଧ ମନୁଷ୍ୟର ମୂର୍ଖତାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ପଶ୍ଚାତାପ ଦ୍ୱାରା ତାହାର ବିନାଶ ଘଟେ ।
  • ନମ୍ର ଗୁଣ ଦ୍ୱାରା ଦେବତା ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟର ବଶବର୍ତୀ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ।
  • ସମ୍ପତି ଯୋଗୁ ମିତ୍ରତା ବୃଦ୍ଧିପାଏ,ମାତ୍ର ବିପଦ ମିତ୍ରମାନଙ୍କ ପରୀକ୍ଷା ନେଇଥାଏ ।
  • ଥରେ ମୁହଁରୁ କଥା ବାହାରି ଗଲେ ତାହା ଫେରିଆସେ ନାହିଁ,ଏହି କାରଣରୁ ବୁଝି ବିଚାରି କଥା କହିବା ଉଚିତ୍ ।
  • ତରବାରୀର ଆଘାତ ଅପେକ୍ଷା ଜିହ୍ୱା ଦ୍ୱାରା ସୃଷ୍ଟି ବାକ୍ୟ ବାଣର ଆଘାତ ଅଧିକ ପୀଡା ଦାୟକ ।
  • ଧୂମପଟଳ ଉଡିଗଲାପରି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ମୁଖରେ ଅତି ଭୟଙ୍କର ବିପଦର ଅବସାନ  ଘଟେ ।
  • ମନୁଷ୍ୟର ତିନିଗୋଟି ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ହେଉଛନ୍ତି ବୃଦ୍ଧା ପତ୍ନୀ ,ନିଜପାଳିତ ପୁରୁଣା କୁକୁର ଓ ନିଜ ପାଖରେ ଥିବା ଧନ ।
  • ମନୁଷ୍ୟର ତିନିଗୋଟି ସଦ୍ଗୁଣ ହେଉଛି- ସତ୍ଆଶା,ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଦାନ ।
  • ପାରିବାରିକ  ଐକ୍ୟ ହିଁ ହେଉଛି ସ୍ବର୍ଗ ତୁଲ୍ୟ ।
  • ମନୁଷ୍ୟର ମହାନତା ତାର ବେଶଭୂଷାରୁ ଜଣାଯାଏ ନାହିଁ,ବରଂ ତାର ଆଚରଣରୁ ହିଁ ଜଣାଯାଇଥାଏ ।
  • ଅନ୍ୟର ହିତସାଧନ ନିମିତ ନିଜର ସୁଖକୁ ଜଳାଞଳି ଦେବା ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଓ ମହାନ୍ ସେବା ।
  • ଅତୀତରୁ ପ୍ରେରଣା ଲାଭପୂର୍ବକ ବର୍ତମାନ ହିଁ ଭବିଷ୍ୟତ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ ।
  • ତୁମେ ଯେତେବେଳେ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିର ସେବା କରୁଛ,ସେତେବେଳେ ତାହାର ତୃଟି ନିରୀକ୍ଷଣ ପୂର୍ବକ ତାହାକୁ ଘୃଣା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ।
  • ପରମାତ୍ମା ମନୁଷ୍ୟ ରୂପରେ ସଦା ଆମ ସମ୍ମୁଖରେ ରହିଛନ୍ତି,ତାହାଙ୍କର ସେବା କର ।
  • ଆଖି ନଥିବା ଲୋକ ପକୃତ ଅନ୍ଧ ନୁହେଁ, ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜର ଦୋଷ ଗୁଡିକୁ ଘୋଡାଇ ରଖେ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଅନ୍ଧ ।

20 October 2017

ମାଗୁଛି ଏତିକି-ସାଇ ଦର୍ଶନ

ବାବାଜୀ ଭୋଇ
ଭଗବାନ କିଏ ଯୁକ୍ତି ବାଢିଲେ ,
ଦେଖାଇ ପାରିବ କିଏ ?
ବିଶ୍ୱାସ ମୂଳେ ପଥର ଦେବତା,
ଦେବତା ପଥର ହୁଏ ।
ଭଗବାନ ବୋଲି  ଭକତ ଡାକିଲେ ,
ସେ ବୁଝେ ଭକତ ମନ ,
କାହୁଁବା ଜାଣିବି, ଭଗବାନ କିଏ ?
ଯୁକ୍ତି ବାଢେ ଯେ ଜନ  ?
ଡାକିବାରେ ନାହିଁ ସ୍ଥାନ, କାଳ, ପାତ୍ର
ଯେଉଁଠି ଥାଅ ଯେମିତି ,
  ଭକ୍ତର ବଂଧୁ ଏକା କୃପାସିନ୍ଧୁ ବଂଧୁ ଏକା
ଭକ୍ତର ବଂଧା ନିତି ।
 କାମନା ଲାଳସା କୋ୍ରଧ ଅହଂକାର
ମନୁ ସବୁ ପ୍ରତ୍ୟାହାର କରି ,
 ଏକାଗ୍ର ଚିତ୍ରରେ ଯେ ଡାକେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ,
ସେ ପାରେ ତାହାଙ୍କୁ ଧରି ।
 ନ କରାତ୍ମକ ଚିନ୍ତା ଧାରା ଯେତେ
ମନେ ବାଂଧିଅଛି ବସା ,
ଦୂର କରି ମାଗ, ସର୍ବ ପ୍ରାଣୀଙ୍କର
ଖଣ୍ଡିବାର ପାଇଁ ଦୁର୍ଦଶା ।
ସେହି ସୃଷ୍ଟି କର୍ତା ,ସେ ହି ନିୟନ୍ତା
ସର୍ବତ୍ର ସେ ବିଦ୍ୟମାନ ,
ମୋ ପାଇଁ ମାଗୁଛି, ବିଶ୍ୱର ମଂଗଳ
କର ଆହେ ଭଗବାନ ।
ସା-ଶିଶୁଆ , 
ପୋ-ଓଲଟପୁର,
କଟକ
ସୌଜନ୍ୟ :-“ସାଇସନ୍ଦେଶ

କୃପାଳୁ ନାରାୟଣ

ସୋନାଲି ଦାସ
ବାବା ତାଙ୍କର ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତରେ ସହାୟତା କରିଥାନ୍ତି । ଏହାର ଅନେକ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଆପଣମାନେ ପଢି ଆସୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ମୋର ଅଗେଂନିଭା କଥା କହୁଛି । ଶିରିଡିର ପିଜୁଳି ଖୁବ୍ ରସାଳ ମୋତେ ତାହା ଖାଇବାକୁ ଭଲ ଲାଗେ । ଥରେ ମୋର ନଣନ୍ଦ ଶିରିଡି ଯାଇଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ସେକଥା ଜଣାଇ ପିଜୁଳି ଆଣିବା ପାଇଁ ଫୋନ୍ କଲି । କିନ୍ତୁ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ମଧ୍ୟ ଫୋନ୍ ଲାଗିଲା ନାହିଁ । ମନ ବୁଝାଇ ଚୁପ୍ ରହିଲି । ଭାବିଲି ଆଉଥରେ ଶିରିଡି ଗଲେ ପିଜୁଳି ଖାଇବି । ଚାରି ଦିନ ପରେ ନଣନ୍ଦ ଶିରିଡିରୁ ଘରକୁ ଫେରିଲେ  । ସେ ମୋ ପାଇଁ ପିଜୁଳି ଆଣିଥିଲେ ।
                     ଆଉ ଏକ ଅନୁଭୂତି କହୁଛି । ଥରେ ବଡ ଝିଅ ସୋମାକୁ ଜ୍ୱର ହେଲା । ୧୦୩/୧୦୪ ଡିଗ୍ରୀ ଜ୍ୱର କ’ଣ କରିବି । ଡାକ୍ତର ପାଖକୁ ନେଇ ହଜାରରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ହୋଇସାରିଥାଏ ହେଲେ ଜ୍ୱର କମୁନଥାଏ । ଭାବିଲି ଆଉ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବିନାହିଁ । ଘରେ ବାବା ବଡ ଡାକ୍ତର ଅଛନ୍ତି ସେ ଝିଅକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଭଲ କରିବେ । ଏହି ବିଶ୍ୱାସ ରଖି ଉଦିକୁ ପାଣିରେ ମିଶାଇ ପିଇବାକୁ ଦେଲି ଓ ତା ମଥାରେ ଓଁ ସାଇରାମ ଲେଖିଦେଲି । ତାପରେ ମୁଁ ଯୋଗ ଶିବିରକୁ ଚାଲିଗଲି ମନଟା କିନ୍ତୁ ଝିଅ ପାଖରେ ଥାଏ । ତେବେ ବାବାଙ୍କ ଉପରେ ଭରସା ଥିଲା । ଫେରିବାପରେ ଦେଖିଲି ଝିଅ ଉଠି ଖେଳୁଛି । ଜ୍ୱର ନାହିଁ । ସିଧା ଠାକୁରଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇ ବାବାଙ୍କୁ କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଇଲି । ଏହିପରି ସେ କୃପାଳୁ ନାରାୟଣ । ତାଙ୍କୁ କୋଟି କୋଟି ପ୍ରଣାମ ।
                                                                                                           ସାମନ୍ତସାହୁ, ନ୍ୟୁ କଲୋନୀ ।
                                                                       ସୌଜନ୍ୟ :-“ସାଇ ନିର୍ମାଲ୍ୟ”

ମରିସସର ମୂକ ପିଲା କଥା କହିଲା

         କେବଳ ଯେ ବାବାଙ୍କର ଭକ୍ତମାନେ ଉପକୃତ ହେଉଥିଲେ ତାହା ନୁହେଁ,ଯିଏ ଶିରିଡି ଆସୁଥିଲେ ଏବଂ ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ କରୁଥିଲେ,ସେମାନେ ସେହିପରି ଅନୁଭବ ଲାଭ କରୁଥିଲେ । ଏଭଳି ଅସଂଖ୍ୟ ଘଟଣା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ମୁଁ ଏଠାରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିବାକୁ ସମୀଚିନ ମନେ କରୁଛି, କାରଣ ଏହି ଘଟଣାଟି ସାଇଲୀଳାପତ୍ରିକାରେ ଏହା ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା। ମରିସସ୍ ମ୍ୟୁନିସପାଲ କର୍ପୋରେସନ ମୁଖ୍ୟ ଡ୍ରାଇଭରଙ୍କ ପୁଅ ଜାତ ହେଲା ସମୟରେ ମୂକ ଥିଲା ଏବଂ କୌଣସି ଔଷଧ  ତାକୁ ଭଲ କରିପାରିଲା ନାହିଁ ।
                                ସେଠାରେ ବାସ କରୁଥିବା କିଛି ଭାରତୀୟଙ୍କଠାରୁ ଭାରତର ଧର୍ମପୀଠ ଗୁଡିକର ମହିମା  ବିଷୟରେ ଶୁଣି ସେ ପୁଅ କୁ ନେଇ ଭାରତ ଆସିଲେ । ସେତେବେଳେ ପୁଅର ବୟସ ୧୪ବର୍ଷ । ସେମାନେ ଚାରିଧାମ ଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରି ପୁରୀ,ଦ୍ୱାରକା,ବଦ୍ରିନାଥ ଓ ରାମେଶ୍ୱର ଗଲେ । କିନ୍ତୁ ସବୁ ତୀର୍ଥସ୍ଥାନ ବୁଲିସାରିବା ପରେ ମଧ୍ୟ ପୁତ୍ରର ଅବସ୍ଥାରେ କୌଣସି ଉନ୍ନତି ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଲା ନାହିଁ । ମନଦୁଃଖରେ ସେ ମୁମ୍ବଇ ପହଚିଂଲେ ଏବଂ ମରିସସ୍ ଫେରିଯିବାକୁ ଯାଉଥିଲେ । ଏହିସମୟରେ କେହିଜଣେ ତାଙ୍କୁ କହିଲେ ସେ ତାଙ୍କ ପୁଅକୁ ନେଇ ଶିରିଡି ଯାଉନାହାନ୍ତି । ଭଗବାନ ଶ୍ରୀ ସାଇଙ୍କ କୃପାରୁ ଅନେକ ଅଲୌକିକତା ଘଟୁଛି । ଶେଷ ଆଶା ସ୍ବରୂପ ସେମାନେ ଶିରିଡି ପଚିଂଲେ ଏବଂ ସମାଧି ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ବାବାଙ୍କର ଦର୍ଶନ କଲେ । ବାବାଙ୍କ ପାଦୁକା ନିକଟରେ ଯେମିତି ପହଚିଂଛନ୍ତି ଏକ ଅଲୌକିକ ଘଟଣା ଘଟିଲା । ତାଙ୍କର ପୁତ୍ର ପାଦୁକା ସ୍ପର୍ଶ କରିବା ପରେ ତଳେ ପଡିଗଲା ଏବଂ ମାଆ,ମାଆ ବୋଲି ଡାକିଲା । ତାପରେ  ଥରି ଥରି ଉଠିଲା ଏବଂ ଛୋଟ ପିଲା ପରି କଥା କହିଲା । ପରେ ଅବଶ୍ୟ ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷା ଏବଂ ତାଲିମ ଦ୍ୱାରା ସେ କହିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଘରେ ଖୁସିର ଲହରୀ ଖେଳିଗଲା  । ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଅବସର ଗ୍ରହଣ କରିବା ପରେ  ବାବାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ମନ୍ଦିର ମରିସସରେ ବନାଇଛନ୍ତି । ଅନେକ ଲୋକ ସେଠାକୁ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ଯାଉଛନ୍ତି । ଏହିକଥା ଶ୍ରୀ ସୁରେଶ ପଣ୍ଡା ତାଙ୍କର ସଦ୍ୟ ପ୍ରକାଶିତ ପୁସ୍ତକ ଶିରିଡି ସାଇବାବା:ଦ ପରଫେକ୍ଟ ମାଷ୍ଟରରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି ।
                                                                        ସୌଜନ୍ୟ :-“ସାଇ ନିର୍ମାଲ୍ୟ”

କଟକରେ ସେମିତି ଏକ ଘଟଣା

        ଏହି ଘଟଣାର ଅନେକ ବର୍ଷ ପରେ କଟକରେ ଏଭଳି ଏକ ଘଟଣା ଘଟିଥିଲା । ଡଃ ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର ବାବାଙ୍କର ଜଣେ ଭକ୍ତ । ଯଦିଓ ତାଙ୍କ ପରିବାର କଟକରେ ରହୁଥିଲେ,ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କର କୋରାପୁଟ ହସ୍ପିଟାଲକୁ ବଦଳି ହୋଇଯାଇଥିଲା । ୧୯୯୮ମସିହାର କଥା । ଦିନେ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ସମୟରେ ସାମାନ୍ୟ ବିଶ୍ରାମ କରୁଥିବା ବେଳେ ସେ ଏକ ବିଚିତ୍ର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଲେ । ବାବା ତାଙ୍କର ଝିଅକୁ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ଟେକିଧରି କୋଳରେ ବସାଇଦେଉଛନ୍ତି । ସ୍ବପ୍ନର ଅର୍ଥ ସେ ବୁଝିପାରିଲେ ନାହିଁ । କିଛି ସମୟ ପରେ ପତ୍ନୀକୁ ଟେଲିଫୋନ କଲେ । ପତ୍ନୀଙ୍କଠାରୁ ଯେଉଁ ସମ୍ବାଦ ଶୁଣିଲେ ସେ ତଟସ୍ଥ ପାଲଟିଗଲେ । ତାଙ୍କର ଝିଅ ଅଲୌକିକ ଭାବେ ଗୋଟିଏ ବଡ ଦୁର୍ଘଟଣାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଯାଇଛି । ଝିଅ ରାସ୍ଥା ପାର ହେଉଥିବାବେଳେ ଦ୍ରୁତଗତିରେ ଆସିଥିବା ଏକ କାର୍ ତା’ ଉପରେ ମାଡିଯାଇଥିଲା । ଗାଡିଟି ଏତେ ଶକ୍ତ ଧକ୍କା ଦେଇଥିଲା ଯେ ସେ ଝିଅ ଖଣ୍ଡେ ବାଟକୁ ଛିଟିକି ପଡିଯାଇଥିଲା । ତେବେ ତା’ର କୌଣସି କ୍ଷତି ହୋଇନଥିଲା । ସବୁଠାରୁ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଘଟଣା ଥିଲା ଯେଉଁସମୟରେ ଦୁର୍ଘଟଣା କଟକରେ ଘଟିଥିଲା,ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ  କୋରାପୁଟରେ ସେ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ । ଏହାପରେ ସେ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇଗଲେ ଯେ କରୁଣାମୟ ବାବା କିପରି ମୃତ୍ୟୁମୁଖରୁ ତାଙ୍କ ଝିଅକୁ ରକ୍ଷା କଲେ ।
                                                                         ସୌଜନ୍ୟ :-“ସାଇ ନିର୍ମାଲ୍ୟ”

ଫଟୋ ଭିତରୁ ବୁଢାଲୋକ ଜଣ ଆସି ମତେ ଧରିପକାଇଲେ

                                       ମହାସମାଧି ପରେ ବାବାଙ୍କ ଶରୀରକୁ  ବୁଟୁୱାଡାକୁ ନିଆଗଲା ଏବଂ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନଟି ମୂରଲୀଧରଙ୍କ ବିଗ୍ରହ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଥିଲା, ବାବାଙ୍କ ଇଚ୍ଛାରେ ସେହି ସ୍ଥାନରେ ତାଙ୍କର ସମାଧି ଦିଆଗଲା । ଏବେ ସମାଧି ନିକଟରେ ବାବାଙ୍କର ଯେଉଁ ଶ୍ରୀ ବିଗ୍ରହ ରହିଛି,ତାହା ପ୍ରଥମେ ନ ଥିଲା । ସେଠାରେ ଏକ କଳାଧଳା ଫଟୋ ପୂଜା ପାଉଥିଲା । ସେହି ସମୟରେ ମାତ୍ରେ ନାମକ ଜଣେ ଭକ୍ତ ତାଙ୍କର ଅଢେଇବର୍ଷର ଶିଶୁ କନ୍ୟା ସହ ଶିରିଡି ବୁଲି ଆସିଥିଲେ । ବୁଟିୱାଡର ଆହୁରି କିଛି ଅଂଶର ସେତେବେଳେ ନିର୍ମାଣ ଚାଲିଥାଏ । ଛୋଟ ଝିଅଟି କିଛି ପିଲାଙ୍କ ସହ ମିଶିଗଲା ଏବଂ ୱାଡାର ପ୍ରଥମ ମହଲାରେ ଖେଳୁଥିଲା । ହଠାତ୍ ପିଲାଟି ଭାରସାମ୍ୟ ହରାଇଦେଲା ଏବଂ ତଳକୁ ଖସିପଡିଲା । ଏହାଦେଖି ଉପସ୍ଥିତ ଲୋକମାନେ ଦୌଡିଆସିଲେ । କିନ୍ତୁ ଝିଅଟି ଆରାମରେ  ତଳୁ ଉଠିପଡିଲା, ଯେମିତି କିଛି ହୋଇ ନାହିଁ । ତା’ର କେଉଁଠି କିଛି ଆଘାତ ଲାଗିଛି କି ପଚାରିବାରୁ ଝିଅଟି କହିଲା ‘ଫଟୋ ଭିତରୁ ସେହି ବୁଢାଲୋକ ଜଣକ ଆସି ମତେ ଧରିପକାଇଲେ ।’  ଅଢେଇବର୍ଷର ଶିଶୁକନ୍ୟାର ଏହି କଥାଟି କ’ଣ ମିଥ୍ୟା ହୋଇଥିବ ?

ପ୍ରାଚୀରକୁ ଭାଙ୍ଗିଦିଅ

       ଥରେ କିଛି ଭକ୍ତ ଶିରିଡିରେ ଆସିଥିଲେ । ସେମାନେ ବାବାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କଲେ ଏବଂ ତିନିଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେଠାରେ ରହିଲେ । ସେମାନେ ହୃଦୟ ସହକାରେ ଚାହୁଁଥିଲେ ଯେ ବାବାଙ୍କର ଫଟୋ ଉଠାଇବେ,ଏଣୁ ସାଙ୍ଗରେ କ୍ୟାମେରା ନେଇ ଆସିଥିଲେ । ସେମାନେ ଜାଣିଥିଲେ ଯେ ବାବା ତାଙ୍କର ଫଟୋ ଉଠାଇବାକୁ କାହାକୁ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ ଏଣୁ ସାମାନେ ବାବାଙ୍କ ଅନୁମତି ପାଇଁ ଶ୍ୟାମାଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ ଏବଂ ଶ୍ୟାମା ସେମାନଙ୍କ କଥାରେ ରାଜି ହେଲେ । ଶ୍ୟାମା ଏବଂ ସେ ସମସ୍ତେ ସାଠେୱାଡା ନିକଟରେ ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରି ରହିଲେ । ବାବା ଲେଣ୍ଡିବାଗ ଯାଇଥିଲେ । ଯେତେବେଳେ ଫେରିଲେ ଶ୍ୟାମା ତାଙ୍କୁ  କହିଲେ ‘ଦେବା’, ଏହି ଲୋକମାନେ ଆପଣଙ୍କର ଫଟୋ ଉଠାଇବାକୁ ଚାହୁଁଚନ୍ତି । ତେଣୁ ସେମାନେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବା ଯାଏଁ ଆପଣ ଦୟାକରି କିଛିକ୍ଷଣ ଛିଡା ହୋଇଯାଆନ୍ତୁ । ବାବା କହିଲେ ‘ତାଙ୍କୁ କୁହ କି ସେମାନେ ଫଟୋ ଉଠାନ୍ତୁ ନାହିଁ’ । ଯଦି ସେମାନେ ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ପ୍ରାଚୀରକୁ ଭାଙ୍ଗିଦେବେ ତାହେଲେ ତାହା ଯଥେଷ୍ଟ । ବାବାଙ୍କ ଏହି ଉକ୍ତିର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଫଟୋ ତ କେବଳ ମାନବୀୟ ରୂପର ସାଢେ ତିନିହାତର ଚିତ୍ର; କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତ ଏହାଠାରୁ ଆଗକୁ ଦେଖିବା ଉଚିତ । ଅର୍ଥାତ ଭଗବାନଙ୍କର ନିର୍ଗୁଣ ରୂପକୁ ହୃଦୟ ସିଂହାସନରେ ସ୍ଥାପନ କରିବା ଉଚିତ୍ ।