ସାଇ ରାମ୍

ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କଲେ                                                       ସମିତା ମହାନ୍ତି
ବଂଚିବାର ରାହା ଅବଶ୍ୟ ମିଳେ ।
ଅନ୍ଧକାରକୁ ସେ ଦିଅନ୍ତି ଆଡେଇ
ଆଲୋକାଭିମୁଖୀ କରନ୍ତି ସେ ସାଇ ।
ଗୁରୁ ସିଏ ମୋର ଜଗତ ଇଶ୍ୱର
ତାଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ମୋର ନମସ୍କାର ।
ସାଇ ଆମର ବଡ କୃପାଳୁ
ଏକଥା ଆମେ ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରୁ ଜାଣୁ ।
ଦୁନିଆରେ ନାହିଁ କେହି ତା ସମାନ
ସାଇ ବିନା ଏଇ ଜୀବନ ଅନ୍ଧାର ।
ସାଇ ନାମଟିତ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦର
ଏଇ ନା ମୋର ଭାରି ଆପଣାର ।
କୋଟି ପୂଣ୍ୟର ଭକ୍ତି ବଳରେ
ରହିଛି ମୁଁ ସାଇଙ୍କ ପାଖରେ ।
ଯାହାଙ୍କ ଆଦେଶରେ ଏ ସଂସାର ଚାଲେ
ମୁଁ ତାଙ୍କୁ  ବହୁତ ଭକ୍ତି କରେ ।
ରଖିଛି ମୁଁ ତାଙ୍କ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ 
ଚାଲୁଥିବା ଯାଏ ମୋ ଶେଷ ନିଶ୍ୱାସ ।
ଏ ଜୀବନ ମୋର ତାଙ୍କରି ଦାନ
ତାଙ୍କ ଛଡା ନାହିଁ ଆଉ କେଉଁଠି ମୋ ମନ ।
ଦେଖିଛି ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ମୋ କୃଷ୍ଣ ରୂପରେ
ସେହି ସାଇନାଥ ଥାନ୍ତି ମୋ ଅନ୍ତରେ ।
ତାଙ୍କ ଜୀବନର ଦୁଃଖଦ ବାଣୀ
କେ ତାହା ପାରିବ ବଖାଣି ।
ଦ୍ୱାର ଦ୍ୱାର ବୁଲି ଭିକ୍ଷା କରୁଥିଲେ
ଯାହା ପାଉଥିଲେ ତାହା ଖାଉଥିଲେ ।
ଏମିିତି ତାଙ୍କର ଅନେକ କାହାଣୀ
ବାବା ଚାହିଁଲେ ମୁଁ ପାରିବି ବଖାଣି ।

                                                                                   

                                                                                   ବ୍ରାହ୍ମଣସାଇଲୋ

                                                                          ସୌଜନ୍ୟ :-“ସାଇସନ୍ଦେଶ”